Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2013 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Wroczyński, Sędziowie Sędzia WSA Artur Kot (sprawozdawca), Sędzia WSA Iwona Szymanowicz - Nowak, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Marlena Stolarczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2019 r. w Radomiu sprawy ze skargi W. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2013 r. oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/14

1. Decyzją z [...] listopada 2018 r., po rozpatrzeniu odwołania W. K. (dalej: "skarżący" lub "podatnik"), Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. (dalej: "Dyrektor IAS", "DIAS" lub "organ odwoławczy") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w R. (dalej: "Naczelnik US", "NUS" lub "organ I instancji") z [...] maja 2017 r. Przedmiotem tych decyzji było określenie skarżącemu kwoty różnicy podatku od towarów i usług do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za 10 miesięcy 2013 r. (III - XII), kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu za maj 2013 r., a także kwoty podatku do zapłaty za 5 miesięcy 2013 r. (III, V, VI, IX i XII). Jako podstawę prawną decyzji Dyrektor IAS wskazał art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 21 § 3 i § 3a ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.; dalej: "Op"), a także przepisy art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a oraz art. 108 ust. 1 (między innymi) ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.

z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: "uptu" lub "ustawa o VAT").

2. Stan faktyczny i przebieg postępowania podatkowego.

2.1. Naczelnik US ustalił, że w 2013 r. skarżący prowadził działalność gospodarczą, w ramach której świadczył usługi budowlane udokumentowane fakturami VAT. Poza zakupami materiałów budowlanych dla celów prowadzonej działalności, skarżący przy wykonywaniu usług budowlanych korzystał z usług podwykonawców, które powiązał w toku kontroli z fakturami VAT dokumentującymi zdaniem skarżącego sprzedaż usług budowlanych. Nadto wskazał, kto wykonywał poszczególne roboty budowlane. Z zeznań skarżącego wynikało, że w 2013 r. dysponował środkami technicznymi ujętymi w ewidencji środków trwałych, niezbędnymi do wykonania zleconych robót budowlanych. Zatrudniał od 3 do 6 pracowników, którzy wykonywali roboty w R., w N. M. i w P.. Skarżący nie pamiętał pozostałych robót, które wykonywali jego pracownicy. Decyzje o zleceniu robót podwykonawcom podejmował skarżący. Jako głównych podwykonawców wskazał [...] Sp. z o. o., [...],[...]Sp. z o. o., [...] Sp. Komandytowa, [...].

W toku postępowania podatkowego Naczelnik US ustalił, że skarżący wystawiał faktury dla przedsiębiorstwa [...] Z. S., które to faktury nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Usługi, o których mowa w treści spornych faktur wykonywane były przez pracowników zatrudnionych przez Z. S.. Skarżący zawyżył zatem podatek należny. Jednocześnie Naczelnik US przyjął, że wystąpiły przesłanki do zastosowania wobec skarżącego art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.

Skarżący odliczał nadto podatek naliczony z faktur VAT wystawionych dla niego przez [...] Sp. z o. o. oraz [...] Sp. z o. o., które to faktury także nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W niektórych przypadkach wystawiane dla skarżącego tzw. "puste" faktury pozostawały w bezpośrednim związku z tzw. "pustymi" fakturami wystawianymi przez skarżącego. Naczelnik US przyjął zatem, że skarżący bezpodstawnie odliczał podatek naliczony wynikający z faktur VAT wystawionych dla niego przez dwa ww. podmioty. Powołał się przy tym na przepisy art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o VAT.

Strona 1/14
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej