Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak, Sędziowie Sędzia WSA Justyna Mazur, Sędzia WSA Artur Kot (sprawozdawca), Protokolant Sekretarz sądowy Dominika Jeromin, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2017 r. w Radomiu sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w P. na uchwałę Rady Gminy Wierzbica z dnia 8 listopada 2013 r. nr XXXVIII/272/2013 w przedmiocie określenia wzorów formularzy informacji i deklaracji podatkowych stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej postanowienia załączników: nr 3 - informacji w sprawie podatku leśnego poz. G, nr 4 - deklaracji na podatek leśny poz. H, nr 7 - informacji w sprawie podatku od nieruchomości poz. G, nr 8 - deklaracji na podatek od nieruchomości poz. H, nr 11 - informacji w sprawie podatku rolnego poz. H, nr 12 - deklaracji na podatek rolny poz. I, w zakresie zapisu: "oświadczam, że są mi znane przepisy Kodeksu karnego skarbowego o odpowiedzialności za podanie danych niezgodnych z rzeczywistością".
Rada Gminy w W., działając na podstawie przepisów art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.; dalej: "usg"), art. 6a ust. 11 ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U.
z 2006 r. Nr 136, poz. 969 ze zm.; dalej: "upr"), art. 6 ust. 13 ustawy z 12 stycznia
1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.; dalej: "upol") oraz art. 6 ust. 9 ustawy z 30 października 2002 r. o podatku leśnym (Dz. U.
z 2013 r., poz. 465 ze zm.; dalej: "upl") podjęła uchwałę nr [...] z [...] listopada 2013 r. w sprawie określenia wzoru formularzy informacji i deklaracji podatkowych.
Pismem z [...] lutego 2017 r. skargę na ww. uchwałę wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej także jako "Sąd") Prokurator Rejonowy w P. (dalej: "Skarżący" lub "Prokurator"). Występując o stwierdzenie jej nieważności w części obejmującej postanowienia załączników: nr 3 - informacji w sprawie podatku leśnego poz. G, nr 4 - deklaracji na podatek leśny poz. H, nr 7 - informacji w sprawie podatku od nieruchomości poz. G, nr 8 - deklaracji na podatek od nieruchomości poz. H, nr 11 - informacji w sprawie podatku rolnego poz. H, nr 12 - deklaracji na podatek rolny poz. I, w zakresie zapisu: "oświadczam, że są mi znane przepisy Kodeksu karnego skarbowego o odpowiedzialności za podanie danych niezgodnych z rzeczywistością" autor skargi postawił zarzuty rażącego naruszenia przepisów: art. 18 ust. 2 pkt 8 oraz art. 40 ust. 1 usg, art. 6 ust. 13 upol, art. 6a ust. 11 upr, art. 6 ust. 9 upl poprzez nałożenie obowiązku składania przez podatnika oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności wynikającej z przepisów kodeksu karnego skarbowego za złożenie oświadczenia niezgodnego z rzeczywistością, podczas gdy przepisy powyższe nie stanowiły podstawy do zawarcia w załącznikach do uchwały przedmiotowego oświadczenia.
Zdaniem Prokuratora, zakwestionowane zapisy zawarte w ww. uchwale nie znajdują podstaw w przepisach obowiązującego prawa, w szczególności powołanych jako podstawa prawna podjętej uchwały. Rada gminy podejmując przedmiotową uchwałę nie miała zatem umocowania prawnego do nałożenia na podatników obowiązku składania oświadczenia zawierającego pouczenie o odpowiedzialności karno-skarbowej za podanie danych niezgodnych z rzeczywistością. Dodał, że prawo jednostek samorządu terytorialnego do uchwalenia wysokości podatków i opłat lokalnych w zakresie ustalonym w ustawie przewiduje art. 168 Konstytucji RP, zaś art. 40 ust. 1 usg wskazuje na prawo gminy do stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązującego na obszarze gminy, przy czym w myśl art. 18 ust. 2 pkt 8 tej ustawy podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat należy do wyłącznej właściwości gminy, ale tylko w granicach określonych w odrębnych ustawach. Tymczasem rozwiązanie zawarte we wzorach formularzy informacji i deklaracji w sprawie podatku od nieruchomości, rolnego i leśnego będącego załącznikiem do zaskarżonej uchwały, wykracza poza zakres upoważnienia ustawowego, przewidzianym dla jednostek samorządu terytorialnego m. in. w art. 168 Konstytucji RP, art. 40 ust. 1 w zw. z art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym. Tym bardziej, że warunkiem odpowiedzialności za złożenie fałszywego oświadczenia jest istnienie przepisu ustawy przewidującego możliwość odebrania oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej. Jeżeli ustawodawca zamierza nadać wymaganym oświadczeniom rygor odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, to rygor ten wprowadza wprost do ustawy i dopiero wówczas organ mógłby we wzorze deklaracji (informacji) odwołać się do pouczenia o odpowiedzialności za składanie fałszywych oświadczeń. Wskazane przepisy ustawy o podatku rolnym, podatku leśnym oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie przewidują takiej możliwości, a ustawowego upoważnienia dla gminy w tym zakresie nie można domniemywać. Reasumując Prokurator stwierdził, że zaskarżona uchwała została podjęta z naruszeniem przepisów prawa i zasadnym jest wyeliminowanie jej wadliwych unormowań.