Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Powiatu [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Szymanowicz- Nowak, Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Fularski /sprawozdawca/, Sędzia WSA Artur Kot, Protokolant Starszy referent Karolina Kaca, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2016 r. w Radomiu sprawy ze skargi M. D. na uchwałę Rady Powiatu [...] z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego 1) stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; 2) zasądza od Rady Powiatu [...] na rzecz skarżącego M. D. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/7

W dniu [...] grudnia 2015 r. Rada Powiatu [...] (dalej: "Rada Powiatu" lub "organ"), działając na podstawie art. 383 § 1 pkt 5 i 383 § 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks Wyborczy (Dz. U. 2011 r., Nr 21 poz. 112; dalej: "K.w.") w związku z art. 25 b § 1 ustawy z dnia z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U.

z 2015 r., poz. 1445; dalej: "u.s.p.") podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie wygaśnięcia mandatu radnego M. D.. Rada Powiatu w § 1 ww. uchwały stwierdziła wygaśnięcie mandatu radnego M. D., wybranego w okręgu wyborczym nr [...] z listy nr [...], Komitetu Wyborczego "[...]", wobec naruszenia przez radnego zakazu określonego w art. 25 b § 1 u.s.p.

W skardze na wskazaną uchwałę z dnia [...] grudnia 2015 r. złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie M. D. reprezentowany przez pełnomocnika - adwokata (dalej: "skarżący") wniósł o uwzględnienie skargi w całości i stwierdzenie, że zaskarżona uchwała podjęta została z rażącym naruszeniem przepisów prawa a w razie nieuwzględnienia powyższego wniosku o stwierdzenie jej nieważności. Zaskarżonej uchwale skarżący zarzucił naruszenie przepisów:

1) art. 14 ust. 3 u.s.p., art. 14.1 uchwały nr [...] Rady Powiatu [...] z dnia [...] grudnia 1999 r. - Statut Powiatu [...] oraz § 10 ust. 3 Regulaminu Pracy Rady Powiatu [...], stanowiącego Załącznik nr 1 do Statutu Powiatu [...], poprzez przeprowadzenie obrad Rady Powiatu pod nieobecność zarówno Przewodniczącego, jak i obu Wiceprzewodniczących, tj. osób, które są wyłącznie uprawnione do prowadzenia obrad rady powiatu.

W zaistniałej sytuacji Rada Powiatu bezwzględnie winna zakończyć obrady, a to z uwagi na brak osoby, która mogłaby formalnie prowadzić sesję;

2) art. 25b ust. 1 u.s.p. poprzez jego błędną wykładnię polegającą na nietrafnym uznaniu, że zawarcie umowy najmu zakładającej wynajęcie przez radnego na rzecz powiatu/powiatowej osoby prawnej określonej nieruchomości, której właścicielem jest radny oraz umowy świadczenia przez radnego na rzecz powiatu/powiatowej osoby prawnej określonych usług, stanowi przypadek prowadzenia przez radnego działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia powiatu, a to z powodu zapłaty przez powiat/powiatową osobę prawną odpowiednio czynszu/wynagrodzenia na rzecz radnego i w konsekwencji nietrafne zastosowanie przedmiotowego przepisu jako podstawy materialno- prawnej do zastosowania wobec skarżącego trybu z art. 383 K.w., podczas gdy:

a) żadna z kwestionowanych przez Radę Powiatu umów nie zakłada (ani nie umożliwia) wykorzystywania przez skarżącego jakiegokolwiek mienia Powiatu [...], wręcz przeciwnie, treść obu umów jednoznacznie potwierdza, że skarżący wykorzystywał na potrzeby umowy najmu i umowy zlecenia odpowiednio część budynku oraz stację naprawczą, narzędzia ect. tj. wyłącznie mienie stanowiące prywatną własność skarżącego;

b) pod pojęciem mienia nie można postrzegać ekwiwalentnego świadczenia powiatu/powiatowej osoby prawnej w postaci odpowiednio czynszu i wynagrodzenia - środki przekazywane przez Powiatowe Centrum Medyczne w [...] Sp. z o.o. na rzecz skarżącego przed ich przekazaniem stanowią w istocie mienie Powiatowego Centrum Medycznego w [...] Sp. z o.o. (powiatowa osoba prawna), wykorzystywane jednak wyłącznie przez Powiatowe Centrum Medyczne w [...] Sp. z o.o. na potrzeby zapłaty czynszu/wynagrodzenia i nie są same w sobie wykorzystywane przez skarżącego w związku z działalnością gospodarczą;

Strona 1/7