Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Owsińska - Gwiazda (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Cezary Kosterna, Sędzia WSA Iwona Szymanowicz - Nowak, Protokolant referent - stażysta Aleksandra Żurek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 czerwca 2020 r. w Radomiu sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w [...] na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...]grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie wyboru metody ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości tej opłaty stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.
Rada Gminy [...] (dalej: Rada Gminy, organ)[...] grudnia 2018 r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od właścicieli nieruchomości na terenie gminy [...] (dalej: uchwała). Materialnoprawną jej podstawę stanowił art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994 ze zm., dalej: u.s.g.), art. 6k ust. 1 pkt 1, ust. 2, ust. 2a pkt 4 i ust. 3 ustawy z 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2018 r. poz. 1454, dalej: u.u.c.p.g.).
Pismem z [...] stycznia 2020 r. Prokurator Rejonowy w [...] (dalej: Prokurator, skarżący) wniósł skargę na ww. uchwałę, zarzucając jej istotne naruszenie przepisów prawa materialnego oraz ustrojowego, tj. art. 6k ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 6j ust. 2 u.u.c.p.g. w zw. z art. 7 i 94 Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 r., polegające na przekroczeniu delegacji ustawowej wyrażające we wprowadzeniu bez upoważnienia ustawowego w § 2 uchwały definicji "gospodarstwa domowego" oraz art. 6k ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 6j ust. 2 u.u.c.p.g. w zw. z art. 7 i 94 Konstytucji RP polegające na przekroczeniu delegacji ustawowej przez zróżnicowanie bez upoważnienia ustawowego, wysokości stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od gospodarstwa domowego w zależności od liczby osób w gospodarstwie.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że materialną podstawą skarżonej uchwały jest przepis art. 6k u.u.c.p.g., który upoważnia i jednocześnie zobowiązuje organy uchwałodawcze gmin do wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami oraz określenia stawki tej opłaty. Podniesiono, że w przepisie kompetencyjnym, jak również innych uregulowaniach ustawy, brak jest upoważnienia do formułowania przez lokalnego ustawodawcę definicji jakichkolwiek pojęć na użytek obliczania wysokości opłaty. Definicja gospodarstwa domowego została wprowadzona bez podstawy prawnej, co jednocześnie narusza przepis § 149 Rozporządzenia prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" zgodnie z którym w akcie normatywnym niższym rangą niż ustawa bez upoważnienia ustawowego nie formułuje się definicji ustalających znaczenia określeń ustawowych, w szczególności w akcie wykonawczym nie formułuje się definicji, które ustalałyby znaczenia określeń zawartych w ustawie upoważniającej. Dodatkowo podniesiono, że wprowadzona definicja jest nieprecyzyjna. W ocenie Prokuratora uchwała w sposób wadliwy określa również stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, ponieważ wybierając metodę ustalania opłaty od gospodarstwa domowego, w sposób nieuprawniony uzależniono jej wysokość od liczebności tego gospodarstwa, różnicując stawki w zależności od tego czy gospodarstwo jest jednoosobowe, czy też w jego skład wchodzi więcej niż jedna osoba, pomimo że przepisy ustawy przewidują tylko jedną stawkę od gospodarstwa domowego i nie uprawniają do jej różnicowania. Skarżący przytaczając treść art. 6j ust. 1 i ust. 2 oraz ust. 2a podniósł, ze możliwość różnicowania stawki odnosi się tylko do niektórych parametrów obliczania opłaty, takich jak ilość mieszkańców czy powierzchnia lokalu mieszkalnego, a więc tylko tych o których mowa w ust. 1. Pozostałe przesłanki różnicowania stawki przewidziane w tym przepisie nie wiążą się zdaniem skarżącego z wielkością gospodarstwa domowego, a położeniem nieruchomości i jej rodzajem. Podniósł, ze jeżeli rada dokonała wyboru metody ustalania opłaty od gospodarstwa domowego, to nie ma możliwości dalszego różnicowania stawki. Ustawodawca posługuje się bowiem pojęciem opłaty, jako iloczynu podstawy i stawki (art. 6j ust. 1), a w art. 6j ust. 2 pojęciem opłaty jako jednej stawki od podstawy, która jest gospodarstwo domowe. Uregulowania zawarte w § 2 i 3 uchwały wydane zostały bez ustawowego upoważnienia, a więc bez podstawy prawnej i z tego powodu zdaniem skarżącego istotnie naruszają przepisy prawa, co uzasadnia stwierdzenie ich nieważności. Ponieważ wyeliminowanie dwóch wskazanych jednostek redakcyjnych skarżonego aktu czyni bezprzedmiotowym jego funkcjonowanie w pozostałym zakresie dlatego stwierdzone nieprawidłowości winny skutkować stwierdzeniem nieważności całej uchwały.