Sprawa ze skargi K.N. na rozkaz personalny Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Fularski /sprawozdawca/, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda, Sędzia WSA Marek Wroczyński, Protokolant Dominika Jeromin, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 sierpnia 2009 r. sprawy ze skargi K.N. na rozkaz personalny Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego 1) uchyla zaskarżony rozkaz personalny oraz poprzedzający go rozkaz personalny Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] grudnia 2008 roku nr [...]; 2) stwierdza, że uchylony rozkaz personalny nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3) zasądza od Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego na rzecz skarżącego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/10

Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego rozkazem personalnym z dnia [...] lipca 2002 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 50, art. 228 ust. 1 i art. 230 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 ze zm., dalej jako ustawa o ABW oraz AW ) mianował z dniem [...] lipca 2002 r. K. N. (pełniącego dotychczas służbę na stanowisku naczelnika Wydziału [...], Delegatury ABW w R.) na stanowisko specjalisty Wydziału [...], Delegatury ABW w R.

W dniu [...] czerwca 2005 r. K. N. wystąpił do Szefa ABW o stwierdzenie nieważności rozkazu personalnego z dnia [...] lipca 2002 r. nr [...]. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] lipca 2005 r. odmówił stwierdzenia nieważności tego rozkazu, który następnie po rozpoznaniu wniosku zainteresowanego o ponowne rozpoznanie sprawy utrzymał w mocy rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] września 2005 r.

Powyższy rozkaz stał się przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której skarżący zarzucił Szefowi ABW rażące naruszenie art. 228 i 230 ustawy o ABW oraz AW, poprzez to, że przeniesienie K. N. na inne stanowisko służbowe rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] lipca 2002 r. nie było poprzedzone stosowną procedurą administracyjną. Przed wydaniem tego rozkazu nie zaproponowano bowiem K. N. na piśmie nowych warunków pełnienia służby i uniemożliwiono mu w ten sposób w terminie 14 dni, odniesienie się do tych propozycji. Propozycje te powinny uwzględniać kwalifikacje zawodowe funkcjonariusza, posiadane limity zatrudnienia i środki budżetowe oraz planowaną strukturę organizacyjną ABW. Zdaniem skarżącego, w świetle postanowień powołanych przepisów art. 228 i 230 ustawy o ABW oraz AW, Szef ABW powinien zaproponować mu nowe warunki pełnienia służby, pouczyć o możliwości odniesienia się do tych propozycji i odczekać 14 dni na jego oświadczenie woli co do przedstawionych propozycji nowych warunków pełnienia służby.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 lutego 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 2095/05 oddalił skargę K. N. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd podniósł, że przepis art. 230 ust. 1 i 2 ustawy o ABW oraz AW stanowił materialnoprawną podstawę do wydania przez Szefa ABW decyzji administracyjnej dotyczącej ustalenia dla K. N. nowych warunków pełnienia przez niego dalszej służby w ABW. Zgodnie z tym przepisem, szefowie ABW i AW - każdy w zakresie swojego działania - w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie, uwzględniając kwalifikacje zawodowe funkcjonariusza, jego przydatność do służby w ABW albo w AW, a także wysokość posiadanych limitów zatrudnienia i środków budżetowych oraz planowaną strukturę organizacyjną, poinformują pisemnie funkcjonariusza o proponowanych dla niego warunkach służby albo o wypowiedzeniu stosunku służbowego. Jeżeli funkcjonariusz w terminie 14 dni od dnia przedstawienia mu proponowanych warunków służby nie odmówi ich przyjęcia, uważa się, że wyraził zgodę na te warunki.

Strona 1/10