Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Szymanowicz - Nowak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kobylski, Sędzia WSA Renata Nawrot, Protokolant Referent Małgorzata Domagalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...]lipca 2014 r. nr [...]; 2) zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz skarżącej J. S. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] września 2014 r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad (dalej: "GDDKiA" lub "organ"), działając na podstawie art. 29 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. D. U. z 2013 r., poz. 260 ze zm., dalej: "u.d.p.") oraz art. 138 § 1 punkt 1 w związku z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U.
z 2013 r., poz. 267 ze zm., dalej: "k.p.a."), po rozpatrzeniu wniosku A S, działającej w imieniu córki J S (dalej: "skarżąca", "strona"), o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia [...] lipca 2014 r., wydaną z upoważnienia Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad przez Zastępcę Dyrektora Oddziału w Warszawie Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu indywidualnego z drogi krajowej nr [...] do działki nr [...], położonej w miejscowości P - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia organ uznał za zasadną decyzję z dnia 14 lipca 2014 r., powołując się na art. 29 ust. 1 i ust. 4 u.d.p. Wskazał, iż zarządca drogi rozstrzyga o możliwości lokalizacji zjazdu, którego zadaniem jest zapewnienie dojazdu do działki, natomiast sposób zagospodarowania działki ma znaczenie dla określenia rodzaju zjazdu - indywidualny czy też publiczny
(w zależności od rodzaju obiektu, który planowany jest na działce). Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że na działce nr [...] w P skarżąca nie planuje prowadzenia działalności gospodarczej, dlatego też do obsługi komunikacyjnej tej działki, zgodnie z § 55 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 43, poz. 430, dalej: "rozporządzenie z 1999 r."), właściwy jest zjazd indywidualny. Organ zwrócił uwagę, iż droga krajowa nr 48, z której strona planuje wykonanie zjazdu, zarządzeniem nr 83 Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 24 grudnia 2008 r. w sprawie klas istniejących dróg krajowych, została zaliczona do dróg głównych (droga klasy G). Cytując przepis § 9 ust. 1 pkt 4 w/w rozporządzenia z 1999 r. wywiódł, iż w odniesieniu do dróg krajowych klasy G przepisy szczególne stawiają surowe wymagania w zakresie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać te drogi, aby była zapewniona płynność ruchu i bezpieczeństwo ich użytkowników. Względy bezpieczeństwa ruchu drogowego na drogach krajowych tej właśnie klasy przemawiają za tym, aby lokalizowanie zjazdów z takiej drogi miało miejsce w sytuacjach wyjątkowych, gdy nie ma możliwości zapewnienia jakiegokolwiek innego dojazdu. W rozpatrywanej sprawie nie zachodzi wyjątkowa sytuacja, za którą przemawiałaby celowość udzielenia zezwolenia na lokalizację wnioskowanego zjazdu indywidualnego, bowiem działka nr [...] powstała w wyniku podziału działki nr [...], która posiadała zjazd z drogi krajowej nr [...]. Po podziale zjazd ten pozostał przy działce nr [...], a działka nr [...] utraciła bezpośredni dostęp do drogi publicznej. Jak wynika z zapisów aktu notarialnego z dnia 6 marca 2014 r. Repetytorium "A" nr 565/2014, dojazd do działki nr [...] może się odbywać przez działkę nr [...] za pośrednictwem ustanowionej na niej nieodpłatnej służebności gruntowej na rzecz każdorazowych właścicieli działki nr [...]. Takie rozwiązanie kwestii obsługi komunikacyjnej działki nr [...], tj. przez drogę wewnętrzną, jest zgodne z art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 27 marca 2003 r.