Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Justyna Mazur (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Fularski Sędzia WSA Artur Kot Protokolant Specjalista Ilona Obara po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 maja 2015 r. sprawy ze skargi Prokuratora Prokuratury Okręgowej w [...] na decyzję Rektora [...]w [...] z dnia [...]czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji nadającej tytuł zawodowy licencjata 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzająca ją decyzję z dnia [...]maja 2014 r. nr [...]; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
Decyzją sygn. akt: [...] z dnia [...] maja 2014 r., Rektor Uniwersytetu [...] w R. (dalej: "Rektor", "organ") działając na podstawie art. 193 w związku z art. 207 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U.
z 2012 r. poz. 572; dalej: "p.s.w.") oraz art. 156 § 1 pkt 7, art. 157 § 2, art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U.
z 2013 poz. 267 ze zm.; dalej: "k.p.a."), orzekł o stwierdzeniu nieważności prawomocnej decyzji Komisji Egzaminacyjnej Wydziału Nauczycielskiego Politechniki R. im. [...] z dnia [...] czerwca 2004 r. nadającej tytuł zawodowy licencjata K. L. - nr albumu studenta [...], na podstawie której wydano dyplom licencjata Wydziału Nauczycielskiego Politechniki R. im. [...] nr [...] z dnia [...] czerwca 2004 r.
W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż podstawę wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie stanowił, prawomocny (z dniem [...] sierpnia 2013 r.) wyrok Sądu Rejonowego w R. II Wydział Karny z dnia [...] stycznia 2013 r. (sygn. akt [...]). Rozstrzygnięciem tym Sąd uznał K. L. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 272 k.k., poprzez podstępne wprowadzenie w błąd członków komisji egzaminacyjnej Wydziału Nauczycielskiego Politechniki R. w ten sposób, że podczas egzaminu dyplomowego posłużył się jako swoją pracą przygotowaną i wykonaną przez inną osobę, wyłudzając w ten sposób poświadczenie nieprawdy w postaci przyznania tytułu zawodowego licencjata. Organ wskazał, iż jest związany ustaleniami sądu karnego. Z powyższego wywiódł, iż została spełniona dyspozycja art. 193 p.s.w., gdyż K. L. przypisał sobie autorstwo cudzego utworu i jako własną przedstawił pracę dyplomową wykonaną przez inną osobę.
Konkludując Rektor uznał, że decyzja przyznająca K. L. tytuł zawodowy licencjata, której podstawę wydania stanowiła przedmiotowa praca, zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa. Zdaniem organu spełniona została przesłanka z art. 156 § 1 pkt 7 k.p.a. do stwierdzenia nieważności decyzji o nadaniu tytułu zawodowego licencjata.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy K. L. zarzucił organowi naruszenie art. 10 § 1 k.p.a., poprzez uniemożliwienie w dniu [...] kwietnia 2014 r. zapoznania się z aktami sprawy. Wprawdzie zapoznanie z aktami sprawy miało miejsce, jednakże miało ono jedynie charakter pozorny, ponieważ w aktach sprawy oprócz decyzji nie było żadnej dokumentacji. W związku z powyższym nie było możliwe wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów i złożenie wyjaśnień i uwag.
Ponownie rozpoznając sprawę, decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. sygn. akt: [...] Rektor, działając na podstawie art. 127 § 3, art. 138 § 1 oraz art. 156 § 1 pkt 7 k.p.a., jak również art. 193 w zw. z art. 207 ust. 3 p.s.w. orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji własnej z dnia [...] maja 2014 r.
Uzasadniając organ przedstawił szczegółowo stan faktyczny sprawy. Stwierdził, iż skarżona decyzja jest zasadna merytorycznie, wydana przez właściwy organ i nie narusza przepisów proceduralnych, w tym zasady zapewnienia stronie udziału w postępowaniu wyrażonej w art. 10 k.p.a. Rektor wyjaśnił, iż K. L. nie zgłosił się w celu zapoznania się z aktami sprawy, zatem jego zarzuty podniesione w wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, co do faktu przeglądania akt, są nieprawdziwe. Wskazał nadto, że dokumentami, na podstawie których wydano zaskarżoną decyzję był wyrok sądu karnego i postanowienie z [...] kwietnia 2014 r. o wszczęciu z urzędu postępowania w niniejszej sprawie, które doręczono piszącemu i które pozwalały w pełni na merytoryczną i prawną ocenę sprawy. W ocenie organu, nie można tym samym stwierdzić, iż dopuścił się on wskazanego naruszenia art. 10 k.p.a.