Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, , Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka ( spr.), Sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 15 marca 2017 r. sprawy ze skargi A. S. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] oddala skargę
Pismem z dnia 3 października 2016 r. [...] złożyła skargę na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] zarzucając mu naruszenie art. 6, 7, 8, 9, 10, 35, 237, 238 i 239 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r. poz. 267, ze zm., zwana dalej k.p.a.), przez naruszenie terminów do załatwienia sprawy.
Skarżąca wniosła o: 1) zobowiązanie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] do merytorycznej oceny zebranego w sprawie przez skarżącą materiału dowodowego w terminie 14 dni od dnia doręczenia akt organowi i w zależności od tej oceny podjęcie przewidzianych przez prawo działań, 2) zobowiązanie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] do udzielenia odpowiedzi skarżącej w powyżej podanym terminie jakie działania zostaną podjęte w podnoszonych zagadnieniach w niniejszej skardze, 3) zobowiązanie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] do udzielenia odpowiedzi skarżącej w powyżej podanym terminie jak ocenia dotychczas prowadzone działania oraz ukarania winnych dotychczasowych zaniedbań, 4) zasądzenie kosztów na rzecz skarżącej, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
W uzasadnieniu skarżąca podniosła, że bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] polega na: 1) nieudzieleniu przez 11 lat odpowiedzi na pismo skarżącej w istotnej sprawie zarówno na interes skarżącej, jak i interes społeczny, 2) niewykonaniu rzetelnej i uczciwej kontroli obiektów budowlanych i urządzeń technicznych na nieruchomości składającej się z działek ewidencyjnych o nr [...] i [...]z obr. [...] w [...], 3) zaniechaniu stosowania przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisów prawa budowlanego, zarówno co do zasad prowadzenia postępowania administracyjnego, jak i postępowania w przypadku stwierdzenia samowoli budowlanej, jak i samowolnej zmiany sposobu użytkowania, 4) manipulowaniu postępowaniem w ten sposób, aby skarżąca nie mogła brać udziału w postępowaniu, a warsztat samochodowy zlokalizowany na sąsiedniej nieruchomości mógł bez przeszkód działać przez 11 lat w sprzeczności z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Przedstawiając stan faktyczny sprawy skarżąca wskazała, że w dniu 25 października 2005 r. wystąpiła do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] o sprawdzenie legalności budowy zakładu naprawy samochodów na działce nr [...] ze wskazaniem, że budynek ten znajduje się za blisko jej nieruchomości oraz z prośbą o sprawdzenie legalności rozpoczętej budowy na działce nr [...].
W ocenie skarżącej, działalność polegająca na prowadzeniu warsztatu samochodowego jest niezgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta [...] zatwierdzonego uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] października 2001 r. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zarówno działka skarżącej oznaczona nr ew. [...], jak i działka sąsiednia oznaczona nr ew. [...] i [...] położone są w terenie zabudowy jednorodzinnej oznaczonym na rysunku planu C-10 MN1.