Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Stawecki Sędziowie: WSA Grzegorz Antas WSA Artur Kuś (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 18 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi J. N. na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 1) umarza postępowanie w przedmiocie zobowiązania organu do wydania aktu, 2) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności w zakresie rozpoznania wniosku J. N. o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] maja 2012 r., 3) stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 4) zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz J. N. kwotę 597 zł (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego
1. Do WSA w Warszawie wpłynęła skarga z 18 marca 2019 r. J. N. na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej: "MKiDN") w rozpoznaniu żądania strony z dnia 12 stycznia 2019 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o odmowie skreślenia z rejestru zabytków budynku dworu. Skarżący wniósł o: wydanie orzeczenia przez organ bez zbędnej zwłoki tj. uwzględnienie skargi na podstawie art. 54 § 3 p.p.s.a.; uwzględnienie skargi na bezczynność organu i zobowiązanie go do załatwienia sprawy; stwierdzenie, że organ dopuścił się bezczynności; stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; przyznanie od organu na rzecz skarżącego sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.; zasądzenie od organu kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu podniesiono, że podaniem z 12 stycznia 2019 r. (wpływ do MKiDN w dniu 15 stycznia 2019 r.) skarżący zażądał stwierdzenia nieważności decyzji MKiDN znak: [...] z dnia [...] maja 2012 r. o odmowie skreślenia z rejestru zabytków budynku dworu w S., przy ul. K., wpisanego do rejestru decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w P. z dnia [...] marca 1969 r., znak [...]. Od doręczenia podania minęły ponad dwa miesiące a organ w tej sprawie nie wykonał żadnych czynności, pomimo, że skarga została poprzedzona ponagleniem z dnia 27 lutego 2019 r. (które również nie zostało rozpatrzone).
2. W odpowiedzi na skargę z 8 maja 2019 r. organ wskazał, że sprawa została zakończona decyzją MKiDN z dnia [...] kwietnia 2019 r. (sygn. [...]). W związku z tym organ wniósł o umorzenie postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
1. Kontrola sądu administracyjnego, w myśl z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325) oraz art. 3 § 1 i § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1302 - dalej: "p.p.s.a."), sprowadza się do badania zgodności z prawem działalności administracji publicznej. Kontrola ta polega na badaniu, czy w toku rozpoznania sprawy organy administracji publicznej nie naruszyły prawa materialnego i procesowego w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Ponadto sąd administracyjny rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).
Stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 i 9 p.p.s.a. przedmiotem zaskarżenia do sądu administracyjnego może być także brak działań administracji publicznej w sytuacji, gdy obowiązujące przepisy nakładają na jej organy obowiązek załatwienia sprawy administracyjnej w określonym czasie i w określonej formie. Z treści przywołanych przepisów ustawy procesowej wynika, że zaskarżalna do sądu opieszałość organu administracji w procedowaniu może przybrać dwie postaci - bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania. W niniejszej sprawie skarga dotyczy bezczynności organu.