Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia na sprzedaż działek
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Paweł Groński, Sędziowie sędzia WSA Tomasz Janeczko (spr.), sędzia WSA Mirosław Montowski, Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Zychora po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 października 2021 r. sprawy ze skargi P. P. na decyzję Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu z dnia [...] lutego 2021 r. znak [...] w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia na sprzedaż działek oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6365 Inne zezwolenia, zgody i nakazy z zakresu ochrony zabytków
Inne orzeczenia z hasłem:
Zabytki
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Uzasadnienie strona 1/9

Decyzją z dnia [...] lutego 2021 r., znak: [...] Minister Kultury Dziedzictwa Narodowego i Sportu( dalej: "Minister", "organ odwoławczy"), działając na podstawie art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 282, dalej: "u.o.z."), art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 65, dalej: "u.g.n.") oraz art. 17 pkt 2, art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm., dalej "k.p.a.") Kodeksu postępowania administracyjnego, po rozpatrzeniu odwołania Powiatu P. z dnia [...] stycznia 2020 r. od decyzji [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków (dalej: "WKZ", "organ I instancji") z dnia [...].12.2019 r., nr [...], znak: [...], odmawiającej pozwolenia na sprzedaż nieruchomości oznaczonych jako działki nr [...], [...] i [...], stanowiących własność Powiatu P., wchodzących w skład parku [...]w C., gm. Ł., wpisanego do rejestru zabytków na podstawie decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] sierpnia 1977 r., pod numerem [...], [...]. dz. [...] - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

Jak wynika z akt postępowania, pismem z dnia 6 września 2019 r., Starosta P., zwrócił się do [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, z wnioskiem o wydanie zgody na sprzedaż nieruchomości oznaczonej jako działki nr [...], [...] i [...], w m. C., gm. Ł., powiat [...], wchodzącej w skład parku [...] w C., wpisanego do rejestru zabytków decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] sierpnia 1977 r., pod numerem rejestru [...].

Decyzją z dnia [...] grudnia 2019 r. [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków odmówił wydania wnioskowanego pozwolenia. W uzasadnieniu organ wskazał, że park [...]i w m. C. wpisany został do rejestru zabytków w dniu [...] sierpnia 1977 r., jako park z około XVII-XIX w. W granicach ochrony konserwatorskiej ujęto park łącznie z sadem, dwoma alejami i terenem między parkiem a rzeką L.. Park, którego układ został w znacznej części zachowany, stanowi integralną część kompleksu leśnego, uzupełnia krajobraz naturalny nad doliną rzeki L. Dodatkowo, wpisem do rejestru na podstawie decyzji z dnia [...] grudnia 1988 r., objęto pałac (nr rejestru [...]), oraz oficynę (nr rejestru [...]), znajdujące się na terenie sąsiedniej działki [...] (pierwotnie [...]).

Główną część parku zajmuje teren działki [...], która otacza zabudowania dworskie znajdujące się na wydzielonej działce [...]. Od południa wąski fragment lasu (o identycznym charakterze co drzewostan parkowy), oddziela park od łąk nadrzecznych rzeki L. Pas ten - teren działki nr [...], zgodnie z sugestiami autorów ewidencji parkowej, objęty został również ochroną konserwatorską poprzez wpis do rejestru zabytków. Tutaj też znajduje się kamień nagrobny jednych z właścicieli majątku. Kształt układu przestrzennego parku określono jako nieregularny składający się z 4 odróżniających się charakterem i przeznaczeniem części. W ewidencji wyznaczono granice parku, które przebiegają wzdłuż drogi obsadzonej grabami w kierunku od pałacu w kierunku na L., wzdłuż drogi stanowiącej obecną wschodnią granicę oraz wzdłuż wizury w kierunku na południe. Południową granicę powinna tworzyć dolina rzeki L.

Strona 1/9
Inne orzeczenia o symbolu:
6365 Inne zezwolenia, zgody i nakazy z zakresu ochrony zabytków
Inne orzeczenia z hasłem:
Zabytki
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego