Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Rozwoju w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Ostrowska, , Sędzia WSA Joanna Gierak - Podsiadły (spr.), Sędzia WSA Mirosław Montowski, Protokolant specjalista Monika Gąsińska - Goc, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2020 r. sprawy ze skargi P. G. na postanowienie Ministra Rozwoju z dnia [...] lutego 2020 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/4

Przedmiotem skargi [...] ("skarżący") jest postanowienie Ministra Rozwoju ("Minister") z [...] lutego 2020 r., znak [...] ([...]), wydane w sprawie dotyczącej nałożenia obowiązku uzupełnienia nieprawidłowości i braków w projekcie budowlanym w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Wojewoda [...] ("Wojewoda") decyzją nr [...] z [...] marca 2018 r., zezwolił Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad ("inwestor") na realizację inwestycji drogowej pn.: "Budowa drogi ekspresowej S[...] na odcinku węzeł "[...]" - węzeł "[...]" (bez węzła) od km 14+200 do km 16+700". Decyzja ta została następnie zmieniona decyzją Wojewody nr [...] z [...] listopada 2018 r.

Wnioskiem z [...] listopada 2018 r. inwestor wystąpił do Wojewody [...] o wydanie kolejnej decyzji zmieniającej decyzję z [...] marca 2018 r.

Wojewoda postanowieniem nr [...] z [...] lipca 2019 r., działając na podstawie art. 123 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm., "k.p.a.") oraz art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1186 ze zm., "Prawo budowlane"), nałożył na inwestora obowiązek usunięcia, w terminie 60 dni od dnia otrzymania postanowienia, występujących w "zamiennym" projekcie budowlanym nieprawidłowości i braków.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł skarżący, zarzucając naruszenie wynikającej z art. 7 k.p.a. zasady prawdy obiektywnej, art. 77 k.p.a. przewidującego obowiązki organu w zakresie wyczerpującego zgromadzenia i rozpatrzenia materiału dowodowego, art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm., "Konstytucja"), mówiącego o zasadzie równości obywatela wobec prawa, oraz art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 ze zm., "k.c.") i art. 64 Konstytucji poprzez istotną ingerencję w jego prawo własności.

Minister opisanym na wstępie postanowieniem z [...] lutego 2020 r., znak [...] ([...]), wydanym na podstawie art. 134 w związku z art. 144 k.p.a., stwierdził niedopuszczalność zażalenia.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych, że art. 134 k.p.a. wyznacza zakres postępowania organu II instancji określanego w doktrynie mianem wstępnego, rozpoczynającego działanie organu wyższego stopnia od badania zaistnienia przesłanek formalnych dopuszczalności odwołania (zażalenia). Na tym etapie postępowania organ II instancji jest obowiązany ocenić, czy odwołanie (zażalenie) jest dopuszczalne i czy zostało wniesione w terminie. Dopiero pozytywny rezultat wskazanych czynności rodzi automatycznie prawo i jednocześnie obowiązek organu II instancji zbadania sprawy i jej rozstrzygnięcia. Ten etap nazywany jest w literaturze przedmiotu postępowaniem rozpoznawczym, podczas którego przeprowadzane jest postępowanie wyjaśniające co do merytorycznych aspektów sprawy. Oznacza to, że jedynie po ustaleniu przez organ wyższego stopnia, że środek zaskarżenia został skutecznie wniesiony, może on badać kwestie materialnoprawne sprawy. Treść art. 134 k.p.a. wskazuje na dwie przesłanki skutecznego złożenia odwołania (zażalenia). Jedna z nich ma charakter konkretny i dotyczy zachowania terminu do wniesienia środka prawnego. Drugiej, ujętej w sformułowaniu "niedopuszczalność odwołania", należy przypisać cechę ogólnej. Poza taką formułą kodeks nie określa bliżej, jakie warunki decydują o dopuszczalności bądź niedopuszczalności odwołania (zażalenia). Wynikają one jednak z innych jego przepisów stanowiących o przedmiocie zaskarżenia, toku postępowania, a także określających podmioty uprawnione do wniesienia środków prawnych.

Strona 1/4