Organ pierwszej instancji stwierdził, że w dniu 12 kwietnia 1976 r. do rejestru zabytków wpisano układ urbanistyczny T. kształtujący się od końca XVIII wieku, w tym także w początku XX wieku. Według organu układ ten jest dobrym przykładem konsekwentnie realizowanej myśli urbanistycznej zapoczątkowanej z końcem XVIII w. przez wytyczenie głównego szlaku drożnego. Jego zasadniczymi odcinkami są: ul. K., W. i L. Była to jednocześnie główna oś, wokół której rozwinęła się późniejsza sieć uliczna XIX w. organizmu miejskiego. Układ ten jest nasycony obiektami stylowej architektury, tworzącej jednorodne struktury przestrzenne (wnętrza urbanistyczne), reprezentatywne dla okresu rozbudowy miasta.
Ponadto organ wskazał, że na wskazanym terenie obowiązują ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przyjętego uchwałą nr [...] Rady Miejskiej w T. z dnia [...] czerwca 2010 r. oraz zmienionego uchwałą Nr [...] Rady Miasta T. z dnia [...] czerwca 2017 r. Teren na którym planowana jest inwestycja, oznaczony jest na rysunku planu zagospodarowania symbolem 6UU. Określa on m.in. wysokość nowej zabudowy od 8 do 15 m, lecz nie więcej niż istniejąca zabudowa usługowa i mieszkaniowa. Na wskazanym terenie obowiązują ponadto ustalenia planu wynikające z ochrony dziedzictwa kulturowego ustalone w §10 ww. uchwały m.in.: obowiązek dostosowania nowej lub wymienianej istniejącej zabudowy do sąsiadującej zabudowy historycznej w zakresie funkcji, skali, bryły, podziałów architektonicznych, zewnętrznych materiałów budowlanych, ilości i wysokości kondygnacji, wysokości kalenicy, kształtowania dachu; a także zakaz stosowania współczesnych materiałów zewnętrznych niezgodnych z charakterem historycznej zabudowy, przede wszystkim tzw. sidingu i pokryć dachowych z blachy.
Zdaniem organu przedłożony do uzgodnienia projekt przewiduje budowę budynku mieszkalnego, wielorodzinnego z częścią usługową, wolno stojącego, w kształcie prostokąta, o czterech kondygnacjach nadziemnych i jednej podziemnej. Jego wysokość do kalenicy ma sięgać 14,90 m, natomiast szerokość 11,90 m, a długość 40,15 m. Dla pokrycia dachowego przewidziano blachę płaską w kolorze antracytowym, dla elewacji płytki grafitowe, płytki klinkierowe (kolor CORDOBA) oraz tynk biały. Do projektu dołączono również rysunek z oznaczonymi wysokościami sąsiadujących obiektów: F. [...] - 17,56 m, F. [...], 17 m, F. [...] - wysokość około 11 m.
Po analizie przedłożonej do uzgodnienia dokumentacji projektowej, zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, analizie kształtowania zabudowy oraz kwerendzie archiwalnej [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków w K. stwierdził, że:
a) projektowana bryła o długiej prostokątnej formie nie nawiązuje formą i skalą, do sąsiadującej historycznej zabudowy przy ul. F. - co stanowi niedostosowanie nowej zabudowy do warunków określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Planowany budynek, w stosunku do zabudowy sąsiedniej jest więc przeskalowany. Jego długość nie nawiązuje do szerokości żadnego obiektu znajdującego się w najbliższym otoczeniu. Wertykalność obiektu podkreślona jest dodatkowo przez zastosowanie odmiennych materiałów na parterze oraz ostatniej kondygnacji;