Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik (spr.), Sędzia WSA Mirosław Montowski, Sędzia WSA Tomasz Stawecki, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 22 czerwca 2021 r. sprawy ze skargi M. W. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] stycznia 2021 r. znak [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie organu pierwszej instancji, II. zasądza od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz skarżącego M. W. kwotę 580 zł (pięćset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżonym postanowieniem z [...] stycznia 2021 r., znak: [...], Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska (dalej: "GDOŚ", "organ odwoławczy"), na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: "k.p.a.") oraz art. 60 ust. 1 w związku z art. 53 ust. 4 pkt 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r. poz. 293, z późn. zm., dalej: "u.p.z.p.") - po rozpatrzeniu zażalenia M.W. (dalej: "skarżący") - utrzymał w mocy na postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] (dalej: "RDOŚ w [...]", "organ I instancji") z [...] października 2020 r., znak: [...], w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy.
W uzasadnieniu przedstawiono następujący stan sprawy.
Pismem z [...] października 2020 r. Burmistrz Gminy M. zwrócił się do RDOŚ w [...] o uzgodnienie projektu decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wolnostojącego na działce nr [...], obręb geodezyjny [...], gmina M..
Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w [...], powołanym na wstępie postanowieniem z [...] października 2020 r., odmówił uzgodnienia przedmiotowej inwestycji, wskazując na jej sprzeczność z zakazem likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych, jeżeli nie wynikają one z potrzeby ochrony budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych. Powyższy zakaz wynika z § 4 ust. 1 pkt 3 uchwały Sejmiku Województwa [...] z dnia [...] października 2014 r., nr [...], w sprawie utworzenia [...] Parku Krajobrazowego [...]. Organ I instancji wskazał ponadto, że nie jest możliwe zastosowanie odstępstw od ww. zakazu.
Na ww. postanowienie odmawiające uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy, pismem z 9 listopada 2020 r., zażalenie wniósł M.W.. Wyjaśnił, że nie miał świadomości, iż część działki nr ew. [...] położona jest na terenie [...] Parku Krajobrazowego a wiedzy takiej nie miała także Gmina M., o czym świadczy przygotowanie bez zastrzeżeń projektu decyzji o warunkach zabudowy - na wniosek inwestora. Dalej skarżący podniósł, że RDOŚ w [...] błędnie zakwalifikował zakaz z § 4 ust. 1 pkt 3 ww. uchwały jako całkowity zakaz zabudowy. Zaznaczył, że odmowa uzgodnienia przez organ to w rzeczywistości wprowadzenie całkowitego zakazu zabudowy odnośnie działki - bez podstawy prawnej.
Utrzymując w mocy postanowienie organu I instancji, GDOŚ wyjaśnił, że przedmiotowe zamierzenie inwestycyjne planowane jest na działce położonej w granicach [...] Parku Krajobrazowego, specjalnego obszaru ochrony siedlisk [...] oraz obszaru specjalnej ochrony ptaków [...]. Wskazał, że istota przedmiotowej sprawy sprowadza się do wyjaśnienia czy planowana inwestycja nie stoi w sprzeczności z regulacjami ustawy o ochronie przyrody, wynikającymi z utworzenia tych form ochrony przyrody, w tym z regulacjami uchwały nr [...] Sejmiku Województwa [...], w szczególności w kontekście obowiązujących na tym obszarze zakazów związanych z ochroną przyrody.