Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Cieśla, , Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły, Sędzia WSA Grzegorz Rudnicki (spr.), , Protokolant ref. Piotr Czyżewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi W. P. - następcy prawnej W. P. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] maja 2012 r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę
Uzasadnienie.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] maja 2012 r., znak [...] Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego - działając na podstawie art. 6 ust. l pkt 1 lit. c, art. 7 pkt 1, art. 13 ust. 1, 5 i 6 i art. 89 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (dalej: "u.o.z.") oraz art. 18 pkt 1, art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: "k.p.a.") - po rozpatrzeniu wniosku z dnia [...]lutego 2012 r. W. P., reprezentowanego przez W. K., o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaniem przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej: "Minister") decyzji z dnia [...]stycznia 2012 r., [...], stwierdzającej nieważność decyzji [...]Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków [...] (dalej: "[...]WKZ") nr [...] z dnia [...]maja 2011 r w części nakładającej obowiązek uzyskania pozwolenia konserwatorskiego na prowadzenie ratowniczych badań archeologicznych oraz przeprowadzenia przez uprawnionego archeologa ratowniczych badań archeologicznych utrzymał w mocy ww. decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z [...]stycznia 2012 r.
W uzasadnieniu decyzji Minister powołał się na następujący stan sprawy. [...]WKZ decyzją nr [...]z dnia [...]maja 2011 r., nakazał W. P. wstrzymanie robót budowlanych, związanych z inwestycją polegającą na zmianie sposobu użytkowania budynku produkcyjnego na funkcję usługową oraz zagospodarowanie terenu, na dz. [...], obręb [...], a także nałożył obowiązek uzyskania pozwolenia konserwatorskiego na prowadzenie ratowniczych badań archeologicznych oraz przeprowadzenia przez uprawnionego archeologa ratowniczych badań archeologicznych.
Pismem z dnia [...]lipca 2011 r. W. P., reprezentowany przez pełnomocniku J. K., zwrócił się do Ministra z wnioskiem o stwierdzenie nieważności ww. decyzji [...]WKZ z dnia [...]maja 2011 r.
Minister, decyzją z dnia [...]styczniu 2012 r. stwierdził nieważność decyzji [...]WKZ nr [...]z dnia [...]maja 2011 r. - w części nakładającej obowiązek uzyskania pozwolenia konserwatorskiego na przeprowadzenie ratowniczych badań archeologicznych oraz przeprowadzeniu przez uprawnionego archeologa ratowniczych badań archeologicznych.
W dniu [...]lutego 2012 r. do Ministra wpłynął wniosek pełnomocnika W. P. o ponowne rozpatrzenia. Wnioskodawca podniósł, iż nieruchomość, której dotyczy postępowanie nie jest zabytkiem, a prace nie były wykonane samowolnie, gdyż W. P. zgłosił roboty budowlane w dniu [...]kwietnia 2010 r., zaś Starostwo Powiatowe w [...] nie wniosło od tego zgłoszenia sprzeciwu. Ponadto, zdaniem wnioskodawcy, roboty budowlane zostały wstrzymane ze względu na przeprowadzone roboty ziemne, których nie przeprowadził.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, zaważył, co następuje. Jedną z podstawowych zasad, na jakich opierać winno się postępowanie administracyjne jest wyrażona w art. 16 § 1 k.p.a. zasada trwałości decyzji. Przepis ten stanowi, iż decyzje, od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji, są ostateczne. Uchylenie lub zmiana takich decyzji, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w kodeksie lub w ustawach szczególnych.