Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły (spr.), , Sędzia WSA Tadeusz Nowak, Sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak, , Protokolant sekr. sąd. Ewa Sawicka-Bożek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 listopada 2014 r. sprawy ze skargi H R na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia (...) lutego 2014 r. znak (...) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego skargę oddala
Przedmiotem skargi wniesionej przez H R jest postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia (...) lutego 2014 r. znak: (...) utrzymujące w mocy postanowienie Kierownika Delegatury w (...) Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w (...) z dnia (...) lutego 2013 r. nr (...), o umorzeniu w całości postępowania w sprawie uzgodnienia rozbudowy obory o zadaszenie wybiegu wraz ze zmianą konstrukcji dachu i pokrycia dachowego na działce nr ew. (...), w obrębie (...), według przedstawionego projektu budowlanego. Orzeczenie to zostało wydane na podstawie art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267).
W uzasadnieniu tego orzeczenia Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego wskazał, iż działający z upoważnienia Starosty (...), Dyrektor Wydziału Geodezji, Budownictwa i Gospodarki Nieruchomościami w Starostwie Powiatowym w (...), pismem z dnia (...) lutego 2013 r., znak(...), zwrócił się do Kierownika Delegatury w (...) Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w (...) o zajęcie stanowiska - tj. uzgodnienie projektu budowlanego rozbudowy obory o zadaszenie wybiegu wraz ze zmianą konstrukcji dachu i pokrycia dachowego na działce nr ew. (...) w obrębie (...), zgodnie z projektem z grudnia (...) opracowanym przez inż. (...).
Organ konserwatorski pierwszej instancji postanowieniem z dnia (...) lutego 2013 r. umorzył w całości postępowanie w sprawie uzgodnienia powyższej inwestycji, wskazując na nowelizację przepisów ustawy Prawo budowlane i ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, w wyniku której nie posiada kompetencji do uzgodnienia przedmiotowej inwestycji w trybie art. 39 ust. 3 ustawy Prawo budowlane.
H R, zachowując ustawowy termin, wniósł zażalenie na powyższe postanowienie, podnosząc, że organ winien mieć na uwadze nie tylko przepisy ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz ustawy Prawo budowlane, ale również ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Uzasadniając swoje stanowisko Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego wskazał, iż Starosta (...) występując o uzgodnienie inwestycji przewidzianej do realizacji na działce nr (...) w (...) jako podstawę do zajęcia stanowiska przez organ konserwatorski w niniejszej sprawie powołał ustalenia miejscowego planu zagospodarowani przestrzennego (...), przyjętego uchwałą (...) Rady Gminy (...)(...). Zgodnie z ustaleniami powyższego planu (§ 42), teren inwestycji znajduje się na rysunkach zmian oznaczonych w planie symbolem (...) z podstawowym przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, urządzenia obsługi gospodarki rolnej - istniejący zespół dworsko - parkowy, gospodarstwo rolne i ujęcie wody, dla którego obowiązują następujące ustalenia: