Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Izabela Ostrowska, Sędziowie sędzia WSA Mirosław Montowski (spr.), sędzia WSA Andrzej Siwek, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 listopada 2020 r. sprawy ze skarg B. J. i M. L. - W. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lutego 2020 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargi
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2020 r., znak: [...], Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, działając na podstawie art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 2067 ze zm., zwanej dalej "u.o.z.o.z.") oraz art. 17 pkt 2 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 z późn. zm. - dalej "k.p.a."), po rozpatrzeniu wniosków Pani B. J. i Pani M. L.-W. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z [...] kwietnia 2018r., znak: [...], odmawiającej stwierdzenia nieważności własnej decyzji z [...] marca 2010 r., znak: [...], orzekł o utrzymaniu w mocy ww. decyzji z [...] kwietnia 2018 r., znak: [...].
Do wydania zaskarżonej decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (zwanego dalej także "Ministrem") z [...] lutego 2020 r. doszło w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych wskazanych przez organ.
Wojewódzki Konserwator Zabytków w [...] (dalej także "WKZ w [...]") decyzją z [...] lutego 1979 r., l.dz. [...], wpisał do rejestru zabytków województwa [...] (obecnie [...]) pod numerem [...], zespół urbanistyczno-krajobrazowy miasta [...]. Integralną część tej decyzji stanowi plan sytuacyjno-wysokościowy. W legendzie do tego planu określono warunki działalności w strefach ochrony konserwatorskiej.
W dniu 29 kwietnia 2008 r., do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego wpłynął wniosek Gminy Miasta [...] - działającej przez Prezydenta Miasta [...] - o stwierdzenie nieważności ww. decyzji z dnia [...] lutego 1979 r., w części dotyczącej ustanowienia rygorów konserwatorskich w wyznaczonych strefach ochrony, określonych na legendzie ww. planu.
Decyzją z [...] marca 2010 r., znak: [...], Minister stwierdził nieważność decyzji WKZ w [...] z [...] lutego 1979 r., l.dz. [...], o wpisie do rejestru zabytków województwa [...] (obecnie [...]) pod numerem [...] zespołu urbanistyczno-krajobrazowego miasta [...], w części dotyczącej ustanowienia rygorów konserwatorskich w wyznaczonych strefach ochrony, określonych w legendzie do planu sytuacyjno-wysokościowego, stanowiącego integralną część decyzji, tj. ustaleń, że nowa zabudowa podlega wskazanym poniżej ograniczeniom:
• w strefie ochrony konserwatorskiej w obszarze objętym decyzją [...] STREFIE KONSERWACJI URBANISTYCZNEJ - w skali architektonicznej restauracja istniejącej substancji, oraz w uzasadnionych przypadkach wymiana istniejącej substancji architektonicznej i rekompozycja historycznej bryły;
• w strefie ochrony konserwatorskiej w obszarze objętym decyzją [...] STREFIE RESTAURACJI URBANISTYCZNEJ - a) ograniczenie modułu przestrzennego do wymiarów rzutu: 12m x 12m i wysokości: 8 do 12m wraz ze stromym dachem (wysokość powinna zależeć od wysokości otaczającej projektowany obiekt zabudowy historycznej) b) architektura indywidualna nowoczesna, stosująca strome dachy, wykusze, nowoczesne materiały elewacyjne wysokiej klasy c) budynki wolnostojące (w uzasadnionych przypadkach dopuszczalne odstępstwa od tej reguły uzgadniane z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków);