Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, , Sędzia WSA Joanna Gierak - Podsiadły (spr.), Sędzia WSA Elżbieta Zielińska - Śpiewak, Protokolant st. ref. Katarzyna Zychora, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi M. P. i B. P. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] października 2012 r. znak [...] w przedmiocie odmowy umorzenia w całości lub w części opłaty legalizacyjnej I. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
Przedmiotem skargi wniesionej przez M. P. i B. P. jest decyzja Ministra Finansów z dnia [...] października 2012 r. znak [...], którą organ -na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej k.p.a.)- po rozpatrzeniu odwołania skarżących od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] września 2012 r. znak: [...], odmawiającej umorzenia w całości lub w części opłaty legalizacyjnej w wysokości 5.000,00 zł ustalonej przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] postanowieniem z dnia [...] lutego 2011 r. znak: [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Postępowanie administracyjne, w wyniku którego zapadła zaskarżona decyzja, miało następujący przebieg:
Postanowieniem z dnia [...] lutego 2011 r. znak: [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego [...] ustalił dla B. i M. P. opłatę legalizacyjną w wysokości 5.000,00 zł, w związku z budową budynku gospodarczego o konstrukcji stalowej, obłożonego blachą, usytuowanego w [...] przy ul. [...].
Pismem z dnia 21 lutego 2011 r. M. i B. P. zwrócili się do Wojewody [...] z wnioskiem o umorzenie ustalonej opłaty legalizacyjnej, wskazując w uzasadnieniu na ciężką sytuację finansową, podeszły wiek, choroby i związane z tym wydatki. Pismem z dnia [...] kwietnia 2011 r. znak: [...] Wojewoda [...] poinformował strony o braku podstaw prawnych do zastosowania instytucji umorzenia wobec opłaty legalizacyjnej.
Wcześniej zaś, bo decyzją z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...] nakazał M. i B. P. rozbiórkę obiektu budowlanego, dla którego ustalono opłatę i wobec jej nieuiszczenia. Wobec jej zaskarżenia przez strony, [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] uchylił ww. decyzję, a orzekając co do istoty - nakazał rozbiórkę przedmiotowego obiektu budowlanego, tj. budynku, którego dotyczyła ww. opłata legalizacyjna. W wyniku rozpoznania skargi wniesionej na to orzeczenie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z dnia 17 listopada 2011 r. sygn. akt II SA/Op 319/11 uchylił zaskarżoną decyzję z dnia [...] kwietnia 2011 r. wskazując, iż wynik niniejszej sprawy zależy od wyniku sprawy dotyczącej umorzenia opłaty legalizacyjnej, a wynik tej ostatniej nie został jednoznacznie ustalony.
W efekcie, pismem z dnia [...] lipca 2012 r. znak: [...] Wojewoda [...] poinformował strony o wszczęciu postępowania administracyjnego, w związku z wnioskiem z dnia 21 lutego 2011 r. o umorzenie opłaty legalizacyjnej. I dalej, decyzją z dnia [...] września 2012 r. znak: jw. organ ten odmówił umorzenia w całości lub w części wskazanej opłaty przyjmując, iż w sprawie nie wystąpiły okoliczności uzasadniające zastosowanie tego rodzaju ulgi.
Od powyższej decyzji skarżący złożyli odwołanie do Ministra Finansów, wnosząc o uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu wskazano na szereg naruszeń, do jakich miało dojść przy wydawaniu kwestionowanego orzeczenia.