Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Zdanowicz (spr), , Sędzia WSA Izabela Ostrowska, Asesor WSA Jolanta Augustyniak -Pęczkowska, Protokolant Joanna Piątek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2008 r. sprawy ze skargi K. i K. J. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie zastosowania wykonania zastępczego obowiązku wymienionego w tytule wykonawczym. I. skargę oddala, II. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata G. Ż. z Kancelarii Adwokackiej przy ul. P. w W. , tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę 305 (trzysta pięć) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę 250 (dwieście pięćdziesiąt złotych), tytułem 22% podatku od towarów i usług kwotę 55 (pięćdziesiąt pięć) złotych.
Postanowieniem Nr [...] z dnia [...] czerwca 1998r. Kierownik Urzędu Rejonowego w W. (organ egzekucyjny) zawiadomił zobowiązanych małż. J., iż obowiązek objęty tytułem wykonawczym z dnia [...] września 1995r., a dotyczący rozbiórki płyty balkonowej oraz zamurowania otworu na poddaszu budynku mieszkalnego w R. przy ul. N. zostanie wykonany zastępczo przez inną osobę, na koszt zobowiązanych i wezwał zobowiązanych do wpłacenia zaliczki.
Po rozpatrzeniu zażalenia zainteresowanych na powyższe postanowienie, [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia
[...] listopada 2006r., Nr [...] utrzymał w mocy postanowienie organu egzekucyjnego
I instancji, wskazując że organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym, a zatem w żaden sposób nie może odnosić się do kwestii czy słusznie została wydana decyzja o nakazie rozbiórki płyty balkonowej, a taki właśnie charakter miały argumenty zażalenia.
Stwierdzając, że zaskarżone postanowienie jest zgodne z przepisami prawa, a w szczególności z art. 127 i 128 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym, organ odwoławczy nie znalazł podstaw do uchylenia go w trybie instancyjnym.
Skargę sądową na powyższe postanowienie wnieśli zainteresowani inwestorzy domagając się uchylenia postanowień obu instancji.
Skarżący jednocześnie wnieśli o stwierdzenie nieważności decyzji o rozbiórce i umożliwienie przeprowadzenia procedury legalizacyjnej, podkreślając ciężką sytuację materialną i konieczność zamieszkiwania w tym budynku.
W odpowiedzi na skargę organ wnosił o jej oddalenie.
Podkreślając brak podstaw do zmiany zaskarżonego postanowienia, [....] WINB wyjaśnił, iż zawarty w skardze wniosek o wszczęcie postępowania nadzwyczajnego odnośnie decyzji o rozbiórce przekazał właściwemu organowi w celu rozpatrzenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie podlega uwzględnieniu, a zaskarżone postanowienie jest zgodne z prawem.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153 poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne kontrolują jedynie legalność zaskarżonej decyzji, a więc prawidłowość zastosowania przepisów obowiązującego prawa oraz trafność ich wykładni. Skarga jest uwzględniona tylko wtedy gdy sąd stwierdzi, że doszło do naruszenia prawa (art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), przy czym ocena tego naruszenia następuje w świetle prawa obowiązującego w dacie wydania zaskarżonej decyzji (postanowienia).
W przedmiotowej sprawie kontroli sądowej podlegało postanowienie organu egzekucyjnego o wykonaniu zastępczym obowiązku rozbiórki, wydanym w wyniku uchylenia się od wykonania tego obowiązku przez zobowiązanego. Skarga sądowa nie zawiera żadnych zarzutów naruszenia przepisów przez organy egzekucyjne, a jedynym jej argumentem jest chęć uniknięcia rozbiórki i ciężka sytuacja materialna, które to argumenty są bezprzedmiotowe przy ocenie zgodności z prawem zaskarżonego postanowienia. Zaskarżone postanowienie zostało wydane zgodnie z art. 29 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1996r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. 229/05, poz. 1954) i w oparciu o art. 127 i 128 tej ustawy, a następnie skontrolowane przez organ odwoławczy zgodnie z przepisami postępowania administracyjnego.
W związku z uchyleniem się skarżących od wykonania obowiązku, organy egzekucyjne zasadnie przyjęły konieczność zastosowania kolejnego środka egzekucyjnego jakim jest wykonanie zastępcze mające oparcie w art. 127 i następnych w/w ustawy.
Wskazać tu należy, że rozbiórka płyty balkonowej nie pozbawia skarżących możliwości zamieszkiwania w budynku jak to podnoszą w skardze, zaś ciężka sytuacja rodzinna pozostaje bez wpływu na ocenę zgodności z prawem postanowienia objętego skargą. Wskazać też należy, że prośba o postępowanie nieważnościowe decyzji rozbiórkowej zamieszczona w skardze nie może być uwzględniona przez sąd, bowiem jest to nadzwyczajny tryb postępowania przed organami administracji publicznej.
W przedmiotowej sprawie Sąd badając legalność kwestionowanego postanowienia organu egzekucyjnego, nie znalazł podstaw do stwierdzenia nieprawidłowości działania organu administracji bądź błędnego zastosowania przepisów przez organ orzekający o zastosowaniu wykonania zastępczego obowiązku, wobec czego skargę jako bezzasadną należało oddalić w oparciu o art. 151 ustawy
|z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)