Sprawa ze skargi na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na przebudowę zjazdu publicznego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Montowski, Sędziowie sędzia WSA Grzegorz Antas, sędzia WSA Monika Kramek (spr.), Protokolant sekr. sąd. Hubert Dobrowolski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi J. F. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...]grudnia 2018 r. znak [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na przebudowę zjazdu publicznego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz J. F. kwotę 697 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/6

Zaskarżoną decyzją z dnia z dnia [...] grudnia 2018 r. znak: [...] Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, po rozpoznaniu wniosku J.F. (dalej jako: skarżący) działając na podstawie art. 29 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1440 ze zm.; dalej jako: ustawa o drogach publicznych) nie udzielił zezwolenia na przebudowę zjazdu publicznego z drogi krajowej nr [...] (klasy GP - droga gówna ruchu przyśpieszonego) do działki nr [...] położonej w M. (prowadzona działalność gospodarcza o charakterze usługowo - handlowym).

W uzasadnieniu decyzji organ odwołując się do treści § 18 i 21 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1422) wskazał, że z zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta M., jednoznacznie wynika, że dla przedmiotowej nieruchomości przewidziano w § 27 następujące zasady dotyczące lokalizacji parkingów:

1) tereny do parkowania dopuszcza się w przestrzeni ulic lokalnych, dojazdowych i wewnętrznych o minimalnej szerokości w liniach rozgraniczających 15,0 m;

2) potrzeby w zakresie parkowania inwestorzy i właściciele posesji zapewniają na terenach własnych, stosując następujące wskaźniki, tj. 25 miejsc parkingowych / 1000 m² powierzchni użytkowej usług.

Biorąc pod uwagę przepisy prawa miejscowego i po dokonaniu oględzin w terenie organ stwierdził, że zagospodarowanie przedmiotowej nieruchomości nie uwzględnia przyjętych w miejscowym planie zasad dotyczących urządzenia na terenie własnym, prawidłowej wewnętrznej obsługi komunikacyjnej istniejącej i planowanej działalności gospodarczej o charakterze usług nieuciążliwych. Organ zaznaczył, że na mocy postanowienia z dnia [...] maja 1994 r. zarządca drogi warunkowo pozytywnie zaopiniował zagospodarowanie działki nr [...], w zakresie lokalizacji budynku mieszkalno-handlowego. Tym postanowieniem skarżący został zobowiązany do urządzenia parkingu na terenie własnym nieruchomości, czego do chwili obecnej nie zrealizował. Z tego względu dojazd oraz parkowanie pojazdów klientów oraz dostawców skarżącego odbywa się poprzez istniejący zjazd (brak właściwych parametrów technicznych przewidzianych dla zjazdów publicznych) z [...] i dalej z wykorzystaniem chodnika na wybrukowaną powierzchnię (o wymiarach: 4m - szerokość, 15m - długość), zlokalizowaną na granicy pasa drogowego, co jest niezgodne z przepisami powszechnie obowiązującego prawa, a przy tym stanowi zagrożenie nie tylko dla użytkowników ruchu drogowego, lecz również dla pieszych i rowerzystów.

Organ podkreślił, że istniejąca organizacja ruchu, na przedmiotowym odcinku drogi krajowej, zabrania zatrzymywania (parkowania) pojazdów w pasie drogowym, bowiem w km 517 + 572 zlokalizowany jest znak B-36 oznaczający bezwzględny zakaz zatrzymania pojazdu i dotyczy tej strony drogi, po której znak się znajduje.

Strona 1/6