Skargę na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Stowarzyszenie [...] z siedzibą w [...].
Skarżący zarzucił naruszenie następujących przepisów:
- art. 28 k.p.a. w zw. z art. 157 § 2 k.p.a. poprzez błędne przyjęcie przez organ, że skarżący nie posiada interesu prawnego do złożenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji o stwierdzeniu nieważności likwidacji Stowarzyszenia [...], w sytuacji gdy po pierwsze skarżący jest co najmniej byłym członkiem Stowarzyszenia [...], po drugie decyzja o stwierdzeniu nieważności likwidacji Stowarzyszenia [...] dotyczy interesu prawnego i obowiązku skarżącego, i po trzecie skutki stwierdzenia nieważności Decyzji o stwierdzeniu nieważności likwidacji Stowarzyszenia [...] dotyczą interesu prawnego oraz obowiązku skarżącego, co skutkowało bezpodstawnym utrzymaniem w mocy postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania;
- art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 7 k.p.a. i 77 § 1 k.p.a. poprzez zaniechanie przez organ podjęcia wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i niezebranie w sposób wyczerpujący i nierozpoznanie całego materiału dowodowego; brak odniesienia się przez organ w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia do okoliczności i dowodów wskazanych przez skarżącego we wniosku, w szczególności do:
a) statutu Stowarzyszenia [...] z 1949 roku, z którego wynika, że skarżący był członkiem Stowarzyszenia [...] a tym samym wprost miał legitymację do wniesienia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji o stwierdzeniu nieważności likwidacji Stowarzyszenia [...],
b) dokumentacji związanej z nieruchomością w [...] przy ul. [...], z której wynika, że nieruchomość ta należała kiedyś do zlikwidowanego Stowarzyszenia [...], a obecnie jest w posiadaniu skarżącego, a zatem co do okoliczności i dowodów, z których wynika, że skarżący posiada interes prawny we wszczęciu postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji o stwierdzeniu nieważności likwidacji Stowarzyszenia [...] oraz
c) do pisma Prokuratury Okręgowej w [...] z dnia [...] lipca 2018 roku, które potwierdza, że we wniosku o stwierdzenie nieważności uprawdopodobniono określoną w art. 156 § 1 k.p.a. wadliwość ww. decyzji, a zatem co do okoliczności i dowodów, które wskazują, że organ powinien wszcząć postępowanie z urzędu zgodnie z art. 157 § 2 k.p.a., w sytuacji gdy stwierdził, że skarżący nie ma do tego legitymacji,
d) poprzez niewskazanie przez organ w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia dowodów, na których się oparł ani przyczyn z powodu których odmówił wiarygodności i mocy dowodowej dowodom przedstawionym przez skarżącego - powyższe naruszenia miały istotny wpływ na wynik sprawy bowiem organ oparł swoje rozstrzygnięcie bez uprzedniego dokonania pełnych ustaleń faktycznych, co skutkowało błędnym i bezpodstawnym uznaniem, że skarżący nie ma interesu prawnego w przedmiotowej sprawie, a także błędnym uznaniem, że nie zachodzą przesłanki do wszczęcia postępowania z urzędu;