Organ odwoławczy wskazał, że we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżący powoływał się na zacytowany w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2019 r. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 marca 1995 r. (sygn. akt I SA 2035/93), zgodnie z którym na tle spraw dotyczących stwierdzenia nieważności decyzji o likwidacji (rozwiązaniu) stowarzyszenia zostało wypracowane stanowisko w myśl którego stroną takiego postępowania mogą być tylko osoby fizyczne - byli członkowie zlikwidowanego stowarzyszenia. Zdaniem organu odwoławczego nie ulega wątpliwości, że Stowarzyszenie [...], nie jest osobą fizyczną, o której mowa w cytowanym wyroku jak również że uprawnienie to służy wówczas, jeśli w składzie osobowym "reaktywowanego" w ten sposób stowarzyszenia znajduje się minimalna dla możliwości funkcjonowania stowarzyszenia w tamtym okresie liczba członków (15 osób) stowarzyszenia "rozwiązanego" (wyrok NSA z dnia 9 lipca 2015 r. sygn. akt I OSK 2430/13), której to przesłanki - jak wskazał organ odwoławczy - skarżący w również nie spełnił. Organ odwoławczy wskazał także, że skarżący nie był również członkiem Stowarzyszenia Ognisko w czasie wydania decyzji objętej wnioskiem, stąd też - zdaniem organu odwoławczego - nie można przyjąć że ma on interes prawny w stwierdzeniu jej nieważności. Organ odwoławczy podkreślił także, że stronami postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji są, co do zasady, te same podmioty, które były stronami postępowania pierwotnego, z uwzględnieniem ich ewentualnych następców prawnych i innych osób, które stosownie do art. 28 k.p.a. wykażą po swojej stronie istnienie interesu prawnego. Jak wskazywał dalej organ odwoławczy, skarżący nie był stroną postępowania zakończonego wydaniem decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] grudnia 1991 r. znak: [...] ani też nie wykazał, że ma interes prawny we wszczęciu w trybie nadzwyczajnym postępowania o stwierdzenie nieważności tej decyzji. Odnosząc się do stanowiska Związku [...], organ odwoławczy wyjaśnił, że ograniczało się ono do popieraniu wniosku skarżącego i uznaniu go za w pełni uzasadniony, albowiem jak podnosił ten wnioskodawca wydanie zaskarżonej decyzji wywołało skutki inne od zamierzonych przez ówczesnego wnioskodawcę czyli Związek [...]. Organ odwoławczy wyjaśnił, że Związek [...], został utworzony na podstawie postanowienia Sądu Wojewódzkiego z dnia 5 stycznia 1990 r., nie jest zatem następcą prawnym przedwojennego Związku [...], pomimo kontynuowania tradycji tego związku. Organ odwoławczy zaznaczył, że wnioskodawca ten, sam nie będący członkiem Stowarzyszenia Ognisko nie ma interesu prawnego w żądaniu wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie. Minister ocenił, że wniosek złożony przez Stowarzyszenie [...] z dnia [...]listopada 2014 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia[...] grudnia 1991 r. znak: [...] nie spełnia wskazanych powyżej przesłanek, warunkujących możliwość wszczęcia na żądanie strony postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji wskazanej we wniosku, stąd też postanowienie Ministra, wydane na podstawie art. 61a § 1 k.p.a. o odmowie wszczęcia postępowania na wniosek strony, jest w pełni uzasadnione. Organ odwoławczy ocenił także, że negatywna przesłanka podmiotowa po stronie wnioskodawcy do wszczęcia postępowania w postaci braku interesu prawnego istniała od samego początku, dlatego też zasadna jest odmowa wszczęcia postępowania na wniosek skarżącego. Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 157 § 2 k.p.a. poprzez brak wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie z urzędu, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wyjaśnił, że wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z urzędu pozostawione jest ocenie właściwego organu. Podmiot niemający interesu prawnego nie ma również roszczenia o wszczęcie postępowania w sprawie nieważności decyzji z urzędu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 stycznia 2019 r. sygn. akt II OSK 557/17).