Z tym stwierdzeniem, również nie można zdaniem Sądu się zgodzić. Minister sam wskazuje, że stroną postępowania może być również stowarzyszenie, które reaktywowało się w oparciu o skład osobowy co stowarzyszenie rozwiązane. [...] powstała i została zarejestrowana w oparciu o byłych członków Stowarzyszenia [...]. Ponadto co wynika z akt sprawy, to właśnie Rada Krajowa [...] wystąpiła z wnioskiem do stwierdzenie nieważności decyzji o likwidacji Stowarzyszenia [...] (k. 268 - 269, tom I akt). Wynikało to z mylnego przekonania władz Związku[...], że stwierdzenie nieważności decyzji z lat 50 tych dotyczących Stowarzyszenia [...], będzie niejako zwieńczeniem procesu reaktywacji przedwojennej [...]( pismo Związku [...] z dnia [...] września 2015 r. k. 369, tom I akt). Tak się nie stało, bowiem reaktywowane Stowarzyszenie ukierunkowało swoją działalność wyłącznie na spory związane z nieruchomościami. Związek [...], jest również tak jak skarżący stroną postępowania nieważnościowego z uwagi na swój interes prawny. Pozostawał on także w sporach prawnych dotyczących nieruchomości z reaktywowanym Stowarzyszeniem [...], co odzwierciedla znajdujący się w aktach sprawy wyrok Sądu Rejonowego dla [...] -[...] w [...]I Wydział Cywilny z dnia [...] listopada 2017 r., sygn. akt [...] (k. 10 - 18 akt sprawy, tom II).
Należy zgodzić się ze skarżącym, że organ naruszył określoną w art. 12 k.p.a. zasadę szybkości i prostoty postępowania, wydając kwestionowane postanowienie po kilku latach od złożenia wniosku przez skarżącego. Pozostaje to jednak bez znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.
Zdaniem Sądu organy obu instancji wydając swoje rozstrzygnięcia nie wyjaśniły w wyczerpujący sposób stanu faktycznego sprawy, uchybiając tym samym art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a., a w konsekwencji również art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a. Ponadto organ odwoławczy naruszył art. 28 k.p.a. w zw. Z art. 157 § 2 k.p.a. błędnie odmawiając statusu strony zarówno skarżącemu, jak też Związkowi [...] oraz uznając, ze brak jest podstaw do wszczęcia postępowania z urzędu.
Nie przesądzając zasadności wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji z grudnia 1991 r., ponownie rozpoznając sprawę, organ I instancji mając na uwadze powyższe wskazania i uwagi Sądu, przeprowadzą z udziałem stron postępowanie nadzorcze zainicjowane wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] grudnia 1991 r. i wyda decyzję merytoryczną, ustosunkowując się do wszystkich argumentów stron postępowania i uwzględniając treść art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a.
Z tych przyczyn, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a., Sąd uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie organu pierwszej instancji.
O zwrocie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200, art. 205 § 1 oraz art. 210 § 2 p.p.s.a.