Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska (spr.), , Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, Asesor WSA Karolina Kisielewicz, , Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Sawicka-Bożek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2017 r. sprawy ze skarg [...][...] S.A. z siedzibą w W. oraz A. K. - G. i [...] sp. z o.o. z siedzibą w B. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] listopada 2016 r. znak [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na umieszczenie urządzeń stacji bazowej telefonii komórkowej I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz skarżącego [...][...] S.A. z siedzibą w Warszawie kwotę 697 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) oraz na rzecz [...] sp. z o.o. z siedzibą w B. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Kultury I Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] listopada 2016 r. [...], po rozpatrzeniu odwołania [...] sp. z o.o. w B. oraz odwołania [...] [...] S.A. w W. - utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta B.(Miejskiego Konserwatora Zabytków w B.) z dnia [...] sierpnia 2016 r. niepozwalającej na umieszczenie stacji bazowej telefonii komórkowej w układzie urbanistycznym starego miasta B., na dachu budynku przy ul. K.w B. - w trybie art. 36 ust. 1 pkt 10, ustawy z dnia 23 lipca 2003 roku o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. 2014 poz. 1446 ze zm.) dalej u.o.z., i art. 17 pkt 2 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a.
Organ wskazał, że Miejski Konserwator Zabytków w B. [...] marca 2016 r., wydał decyzję odmowną, którą decyzją z [...] maja 2016 r. uchylił ww. decyzję i sprawę przekazał do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.
Dalej zaznaczył, że właściwość rzeczowa organu ochrony zabytków w tej sprawie wynika z faktu, że inwestycja dotyczy budynku zlokalizowanego w granicach układu urbanistycznego miasta B., wpisanego do rejestru zabytków pod nr [...] decyzją z dnia [...] grudnia 1970 r.
Materialnoprawną podstawę decyzji stanowi art. 36 ust. 1 pkt 10 u.o.z., zgodnie z którym pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków wymaga umieszczanie na zabytku wpisanym do rejestru: urządzeń technicznych, tablic reklamowych lub urządzeń reklamowych w rozumieniu art. 2 pkt 16b i 16c ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199, 443 i 774) oraz napisów. Stosownie do pkt 11 ww. przepisu, pozwolenia wymaga podejmowanie innych działań, które mogłyby prowadzić do naruszenia substancji lub zmiany wyglądu zabytku wpisanego do rejestru.
Zamierzenie dotyczy montażu na dachu czterokondygnacyjnego budynku, usytuowanego na wylocie ulic R., J. i K., dwóch masztów antenowych o wysokości 8 m każdy (z iglicą 9 m), z montażem ramy z urządzeniami technicznymi, o wysokości 2,5 m.
Dalej organ wskazał, że decyzje w sprawach, o których mowa w art. 36 u.o.z. wydawane są w ramach uznania administracyjnego. Oznacza to, że przepisy nie określają, w jakich przypadkach konieczne jest wydanie pozwolenia, pozostawiając tę kwestię ocenie organu ochrony zabytków. Ocena ta powinna opierać się na ustaleniu, jaki wpływ będzie miała inwestycja na chronione wartości obszaru zabytkowego. Uzasadnienie takiej decyzji winno odpowiadać wymogom z art. 107 § 3 k.p.a., w szczególności zawierać konkretne ustalenia faktyczne, których analiza z punktu widzenia wiedzy specjalistycznej posiadanej przez organ będzie stanowiła podstawę rozstrzygnięcia.
Miejski Konserwator Zabytków wykazał istotne powody odmowy, ustalenia faktyczne na podstawie oględzin w dniu 7.07.2016 r. nie budzą wątpliwości, a rozstrzygnięcie nie ma cech dowolności.
Minister podzielił argumenty odnośnie negatywnego wpływu zamierzenia nie tylko na proporcje samego budynku, jako elementu układu urbanistycznego, lecz także na relacje przestrzenne zabytkowego obszaru. Budynek, ze względu na położenie, jest bowiem doskonale widoczny w perspektywie sąsiednich ulic (głównych arterii w centrum układu), co potwierdziły oględziny, na których wybrano kilka lokalizacji w celu ustalenia widoczności budynku. Udokumentowano na fotografiach, że kamienica jest doskonale widoczna z perspektywy styku ul. K. z ul. M., ul. R. z ul. K., od strony wschodniej z ul. S., a także z R. - centrum układu urbanistycznego. Nadto, wbrew argumentom inwestora, budynek ma bardzo niską attykę, która nie zasłoni części urządzeń technicznych. Zamierzenie po realizacji stanowiłoby dominantę urbanistyczną, obcą w charakterze i wpływającą negatywnie na chronioną konserwatorsko przestrzeń.