Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosława Kowalska, Sędziowie sędzia WSA Izabela Ostrowska, sędzia WSA Jadwiga Smołucha (spr.), Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Dawejnis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2018 r. sprawy ze skargi B. A. na decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia [...] września 2017 r. znak [...] w przedmiocie umorzenia opłaty legalizacyjnej oddala skargę
Przedmiotem skargi wniesionej przez B. A. (dalej: "skarżąca", "wnioskodawczyni") jest decyzja Ministra Rozwoju i Finansów (dalej: "Minister", "organ II instancji", "organ odwoławczy") z [...] września 2017 r., znak: [...], utrzymująca w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] lipca 2017 r., odmawiającą umorzenia kwoty 25.000 zł, stanowiącej 50% opłaty legalizacyjnej, ustalonej postanowieniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. Powiat [...] z [...] września 2015 r. w związku z budową budynku mieszkalnego jednorodzinnego bez wymaganego pozwolenia na budowę.
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Postanowieniem z [...] września 2015 r., znak: [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. Powiat [...] ustalił wobec skarżącej opłatę legalizacyjną w wysokości 50.000 zł, w związku z budową budynku mieszkalnego jednorodzinnego, usytuowanego na działce nr [...] obr. [...] przy ul. M. w K., bez wymaganego pozwolenia na budowę. Postanowienie to zostało utrzymane w mocy przez Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w . postanowieniem z [...] listopada 2015 r., znak: [...].
W piśmie z 14 kwietnia 2017 r. skarżąca wniosła o udzielenie ulgi w spłacie nałożonej opłaty legalizacyjnej w postaci umorzenia opłaty legalizacyjnej w części, tj. w kwocie 25.000 zł. Wniosek ten był kolejnym wnioskiem skarżącej rozpatrywanym przez Wojewodę [...]. Poprzednio Wojewoda [...] decyzją z [...] lutego 2016 r., znak: [...], odmówił skarżącej udzielenia ulgi w spłacie w postaci umorzenia w całości lub umorzenia kwoty 45.000 zł, stanowiącej 90% opłaty legalizacyjnej wraz z rozłożeniem pozostałej części, tj. kwoty 5.000 zł na dwie raty. Minister ostateczną decyzją z [...] kwietnia 2016 r., znak: [...], utrzymał zaskarżone rozstrzygnięcie w mocy. Kolejny wniosek skarżącej z 12 października 2016 r. dotyczył udzielenia ulgi w postaci umorzenia kwoty 30.000 zł, stanowiącej 60% opłaty legalizacyjnej. Wojewoda [...] decyzją z [...] lutego 2017 r., znak: [...], odmówił wnioskodawczyni udzielenia żądanej ulgi. Od tej decyzji Wojewody [...] B. A. nie wniosła odwołania. We wniosku z 14 kwietnia 2017 r. skarżąca podniosła, że jest osobą niepracującą i wraz z dwojgiem dzieci pozostaje na utrzymaniu męża. Dochody męża kształtują się na poziomie ok. 2.500 zł i z tej kwoty nie jest w stanie zapłacić opłaty legalizacyjnej w pełnej wysokości. Maksymalna kwota, którą (przy pomocy rodziny) wnioskodawczyni może zapłacić to 25.000 zł i w związku z tym wnosi ona o ponowne rozpatrzenie kwestii obniżenia ustalonej opłaty legalizacyjnej do tej wysokości.
Wojewoda [...] decyzją z [...] lipca 2017 r., znak: [...], odmówił umorzenia kwoty 25.000 zł, stanowiącej 50% opłaty legalizacyjnej, ustalonej w wysokości 50.000 zł postanowieniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. Powiat [...] z dnia [...] września 2015 r. Organ I instancji uznał, że w sprawie nie występują przesłanki umożliwiające zastosowanie ulgi, tj. nie występuje ani ważny interes podatnika ani interes publiczny. Sytuacja finansowa i materialna wnioskodawczyni jest stabilna, pozwala na zaspokajanie podstawowych potrzeb życiowych trzyosobowej rodziny, a przyznanie ulgi byłoby zbytnim uprzywilejowaniem strony w stosunku do innych podmiotów w zakresie równego traktowania pod względem praw i obowiązków.