Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Siwek, Sędziowie sędzia WSA Mirosława Kowalska (spr.),, sędzia WSA Izabela Ostrowska, Protokolant ref. staż. Maria Góraj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lipca 2020 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] września 2019 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz Wojewody [...] kwotę 200 zł ( dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6032 Inne z zakresu prawa o ruchu drogowym
Inne orzeczenia z hasłem:
Ruch drogowy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżoną decyzją z [...] września 2019r., znak: [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], po rozpatrzeniu wniosku Wojewody [...] o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji Prezydenta [...] Nr [...] z [...] marca 2013r. ustalającej, że Skarb Państwa - Wojewoda [...] zobowiązany jest do zapłaty kwoty 792,00 zł. netto z tytułu kosztów przechowywania, w okresie od [...] lipca 2010r. do [...] września 2010r., pojazdu marki [...] nr rej. [...], na parkingu prowadzonym przez [...] - odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta [...] Nr [...] z [...] marca 2013r.

W uzasadnieniu podjętego orzeczenia organ wskazał, że Wojewoda kwestionuje prawidłowość skierowania decyzji Prezydent [...] do Wojewody [...] jako zobowiązanego na podstawie art. 130a ustawy z 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017r., poz. 1260) w zw. z art. 13 ustawy z 22 lipca 2010r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2010r., Nr 152, poz. 1018) do pokrycia kosztów przechowywania pojazdu. W ocenie Wojewody, wobec pojazdów, których 6-miesięczny termin od dnia ich usunięcia upłynął w okresie od [...] czerwca 2009r. do dnia wejścia w życie ustawy "zmieniającej" koszty przechowywania pojazdu ponosi Skarb Państwa, jednakże żaden przepis prawa nie precyzuje, który reprezentant Skarbu Państwa ma być adresatem tego obowiązku. Wojewoda [...] powołał sie na wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 maja 2017 roku, o sygn. akt I OSK 2059/15 i sygn. akt I OSK 2061/17.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] wskazało, że postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest samodzielnym postępowaniem administracyjnym, którego istotą jest ustalenie czy decyzja podlegająca kontroli jest dotknięta jedną z wad enumeratywnie wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a.. Stwierdzenie nieważności decyzji może nastąpić tylko wówczas, gdy zostanie bezspornie ustalone wystąpienie przyczyny nieważności enumeratywnie określonej w art. 156 § 1 k.p.a. Postępowanie to, jako będące postępowaniem nadzwyczajnym, zgodnie z art. 157 § 2 k.p.a. wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. Wszczęcie postępowania nieważnościowego wymaga uprzedniej kontroli ze strony organu administracji, czy zachodzą przesłanki formalnoprawne, warunkujące jego dopuszczalność. W przypadku gdy decyzja dotknięta jest jedną z kwalifikowanych wad określonych w art. 156 § 1 k.p.a. właściwy organ stwierdza nieważność takiego rozstrzygnięcia. Przyjęta w Kodeksie postępowania administracyjnego konstrukcja nieważności decyzji administracyjnej wiąże się ze szczególnie ciężkimi naruszeniami prawa.

Działanie w trybie art. 156 § 1 k.p.a. polega na innym podejściu do sprawy - niż w pierwszej instancji lub przed organem odwoławczym w postępowaniu administracyjnym prowadzonym w zwykłym trybie, bowiem organ administracji rozpoznaje kwestie czysto prawne, które winny być rozstrzygnięte wedle zasad stosowania kasacji. Postępowanie w sprawie nieważności decyzji jest samodzielnym postępowaniem administracyjnym, którego istotą jest jedynie ustalenie, czy dana decyzja jest dotknięta jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a. Oznacza to, że obowiązkiem organu jest rozpatrzenie sprawy wyłącznie w granicach określonych przez przepis art. 156 § 1 k.p.a. Postępowanie koncentruje się na poszukiwaniu najcięższych wad, o których mowa w art. 156 § 1 k.p.a. To zaś również oznacza, że żadne inne uchybienia, nawet jeśli mają miejsce, nie mogą być w tym postępowaniu uwzględnione, bo nie mogą prowadzić do stwierdzenia nieważności badanego orzeczenia. Organ orzekający obowiązany jest wziąć pod uwagę stan faktyczny i prawny obowiązujący w dacie wydania badanej decyzji, a ewentualna późniejsza zmiana prawa czy zmiana okoliczności faktycznych, nie może mieć wpływu na dokonywaną przez niego ocenę.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6032 Inne z zakresu prawa o ruchu drogowym
Inne orzeczenia z hasłem:
Ruch drogowy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze