Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, , Sędzia WSA Bogusław Cieśla, Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk (spr.), Protokolant ref. staż. Patryk Wernio, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 września 2017 r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2016 r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, II. zasądza od Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] sierpnia 2016 r., znak: [...], po rozpatrzeniu wniosku [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2016 r., znak: [...], stwierdzającą nieważności decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowalnego z dnia [...] maja 2014 r. nr [...], znak: [...], - utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] czerwca 2016 r.
W uzasadnieniu decyzji z dnia [...] sierpnia 2016 r. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego podał, że decyzją własną z dnia [...] czerwca 2016 r., znak: [...], stwierdził nieważność decyzji [...] WINB z dnia [...] maja 2014 r. nr [...], znak: [...], uchylającej w całości decyzję PINB [...] z dnia [...] lutego 2014 r., nr[...], znak: [...], i umarzającej postępowanie administracyjne prowadzone w ramach nadzoru budowlanego w sprawie dotyczącej samowolnie zamontowanego urządzenia reklamowego "[...]" na dachu budynku pawilonu handlowego "[...]" przy ul. M.w W..
Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia [...] czerwca 2016 r. złożyła [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W..
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] sierpnia 2016 r., znak: [...], po rozpatrzeniu ww. wniosku [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2016 r., znak: [...], - utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] czerwca 2016 r.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego podtrzymał stanowisko przedstawione w decyzji z dnia [...] czerwca 2016 r., że objęta wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzja [...] WINB z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] jest obarczona wadą rażącego naruszenia prawa, określoną w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.
Organ podał, że w orzecznictwie sądowym dotyczącym pojęcia rażącego naruszenia prawa podkreśla się, że naruszenie prawa kwalifikowane będzie jako rażące, jeżeli następuje oczywista sprzeczność pomiędzy rozstrzygnięciem sprawy, a treścią przepisu stanowiącego podstawę tego rozstrzygnięcia. Rażące naruszenie prawa dające podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej występuje w przypadku, w którym treść przepisu, którego naruszenia dopuścił się organ może zostać ustalona bez żadnych wątpliwości interpretacyjnych. Przy ocenie, czy naruszenie prawa można zakwalifikować, jako rażące znaczenie ma także charakter przepisu, który został naruszony oraz racje ekonomiczne i gospodarcze, czyli skutki, które wywołuje decyzja.
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego podał, że w toku prowadzonego postępowania organy nadzoru budowlanego ustaliły, że na dachu Pawilonu Handlowego "[...] " przy ul. M. w W. ustawione jest urządzenie reklamowe składające się z ekranu ledowego i kasetonu ze znakiem graficznym na wspólnej konstrukcji pionowej. Całość zamontowana jest na dodatkowej konstrukcji wsporczej. Z akt sprawy wynika, że inwestor dokonał zgłoszenia do organu administracji architektoniczno-budowlanej zamiaru wykonania wskazanego urządzenia reklamowego. Zgłoszenie to posiadało jednak braki, zatem zobowiązano inwestora do jego uzupełnienia. Inwestor nie wywiązał się z nałożonego obowiązku, więc Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia [...] września 2007 r. nr [...], znak: [...], wniósł sprzeciw do dokonanego zgłoszenia zamiaru wykonania urządzenia reklamowego. Pomimo wydanej decyzji wyrażającej brak zgody na wykonanie opisywanego zamierzenia inwestycyjnego wykonano kontrolowane urządzenie reklamowe.