Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Sawczuk, Sędziowie sędzia WSA Tomasz Janeczko, sędzia WSA Andrzej Siwek (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 8 marca 2022 r. sprawy ze skargi E. B., H. B., M. M. i S. M. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] października 2021 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] października 2021 r., znak: [...] Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej jako "GINB", "organ") art. 150 § 1 oraz art. 151 § 1 pkt 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 5 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r., poz. 735 ze zm., dalej jako "k.p.a."), po wznowieniu z urzędu postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2018 r., znak: [...], odmówił uchylenia ww. decyzji Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] lipca 2018 r., znak: [...].
Do wydania powyższej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Starosta Kutnowski decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił Rzymskokatolickiej Parafii pod wezwaniem [...] w K. pozwolenia na rozbudowę cmentarza parafialnego w K. przy ul. [...] i ul. [...], na działkach nr ewid. [...], [...], [...], [...], [...] i [...], obręb Ł.
Wnioskiem z dnia 14 lipca 2017 r. E. B., H. B., S. M. i M. M. (dalej: "skarżący") zażądali stwierdzenia nieważności ww. decyzji Starosty [...] z dnia [...] czerwca 2017 r.
W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazali na naruszenie przepisów prawa miejscowego, tj. ustaleń obowiązującego na działkach inwestora miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego poprzez lokalizację inwestycji na działce o nr ewid. [...], która nie jest przeznaczona pod cmentarz, ponieważ leży w strefie 5U - zabudowy usług kultu religijnego.
Powołując się na art. 5 ust. 1 ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych oraz § 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie wymagań, jakie muszą spełniać cmentarze, groby i inne miejsca pochówku zwłok i szczątków, skarżący podnieśli, że teren cmentarza musi być ogrodzony, a ogrodzenie musi spełniać wymogi określone w tych przepisach. Objęcie kwestionowaną decyzją działki, która nie jest przeznaczona pod cmentarz i na której cmentarz nie może się znajdować, prowadzi do naruszenia ww. przepisów dotyczących ogrodzenia cmentarzy.
Skarżący zaakcentowali, iż granice terenu w otoczeniu cmentarza, na którym występują ograniczenia w zagospodarowaniu, określają przepisy odrębne, w szczególności przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej w sprawie określenia jakie tereny pod względem sanitarnym są odpowiednie na cmentarze. W tym kontekście powołali się na § 2 i § 3 ust. 2 ww. aktu wprowadzające zakaz lokalizacji cmentarza w odległości mniejszej niż 500 m od ujęć wodnych, a także wymóg sporządzenia planu sytuacyjnego w skali 1:500 i naniesienia na nim wszelkich zabudowań i studni lub innych ujęć wodnych, znajdujących się w odległości 150 m od terenu przeznaczonego pod cmentarz.
Z kolei wskazując na § 3 ust. 1 powyższego rozporządzenia, przewidujący 50 m jako minimalną odległość obszaru oddziaływania cmentarza (licząc od jego granic), skarżący zarzucili Staroście Kutnowskiemu niewyjaśnienie tej okoliczności.
W dalszej kolejności podnieśli, iż na skutek rozbudowy cmentarza na działce o nr ewid. [...], która bezpośrednio graniczy z działkami stanowiącymi własność S. M. i M. M. o nr ewid. [...], [...], [...] i [...], ogrodzenie cmentarza stało się też ogrodzeniem ich nieruchomości, a zatem ww. skarżący nie mogą od tej strony ogrodzić swoich nieruchomości w taki sposób, jak przed rozbudową cmentarza.