Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Izabela Ostrowska, Sędziowie sędzia WSA Mirosław Montowski (spr.), sędzia WSA Wojciech Sawczuk, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 czerwca 2021 r. sprawy ze skargi M.D. i Z.K. na decyzję Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu z dnia [...] października 2020 r. znak [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji oddala skargę
Decyzją z dnia [...] czerwca 2020 znak: [...] , Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po wznowieniu postępowania administracyjnego w sprawie zakończonej decyzją tego organu z [...] stycznia 2019 r., znak: [...] odmawiającej skreślenia z rejestru zabytków dworu w [...], gmina [...], wpisanego do tego rejestru decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] z [...] marca 1976 r. znak: [...], pod numerem [...], odmówił uchylenia ww. własnej decyzji ostatecznej z [...] stycznia 2019r.
Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w ustawowym terminie wnieśli Pani M.D. i Pan Z. K.
Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, zaskarżoną do tutejszego Sądu decyzją z [...] października 2020 r., znak: [...], Minister Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu, działając na podstawie art. 138 § 1 w zw. z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm., dalej jako "k.p.a.") oraz na podstawie art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 282, dalej: "u.o.z.o.z.") utrzymał w mocy ww. własną decyzję z [...] czerwca 2020 znak: [...].
Do wydania zaskarżonej decyzji Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu (zwanego dalej także "Ministrem") doszło w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych wskazanych przez ten organ.
W drodze decyzji z v stycznia 2019 r., znak: [...], Minister odmówił skreślenia z rejestru zabytków dworu w [...], gmina [...], wpisanego do tego rejestru decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] z dnia [...] marca 1976 r, znak: [...], pod numerem [...]. Stronami postępowania zakończonego ww. decyzją byli Pani M.D. oraz Pan Z K. Decyzja ta stała się ostateczna [...] lutego 2019 r.
W dniu [...] czerwca 2019 r. do Ministra wpłynął wniosek M. D. i Z.K. z [...]maja 2019 r. o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją tego organu z dnia [...] stycznia 2019 r. i o uchylenie tej decyzji. Wnioskodawcy zażądali również wydania nowej decyzji orzekającej co do istoty sprawy, tj. skreślenia z rejestru zabytków dworu w [...]. Jako podstawę wznowienia postępowania wskazali przepis art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. W uzasadnieniu wniosku podnieśli, że ww. rozstrzygnięcie zostało wydane w oparciu o opinię Narodowego Instytutu Dziedzictwa, która z kolei została opracowana w oparciu o opinię mykologiczno-budowlaną z grudnia 2016 r, uzupełnioną następnie opinią z lipca 2017 r., która termin ważności utraciła z dniem 1 czerwca 2018 r.
Postanowieniem z [...] marca 2020 r., znak: [...], Minister wznowił postępowanie zakończone ostateczną decyzją z [...] stycznia 2019 r., znak: [...]odmawiającą skreślenia z rejestru zabytków dworu w [...], gmina [...].
Następnie, wspomnianą już decyzją z [...] czerwca 2020 r. znak: [...], Minister odmówił uchylenia własnej decyzji z [...] stycznia 2019 r. znak: [...]. W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż w rozpatrywanej sprawie częścią materiału dowodowego, który był podstawą wydania decyzji z [...] stycznia 2019 r., znak: [...], była opinia opracowana przez pracowników Narodowego Instytutu Dziedzictwa Oddział w [...] (NID) - R. W. i W. W., a nie materiały do jej opracowania. Podkreślił, że opinie mykologiczno-budowlane z grudnia 2016 r. i z lipca 2017 r. nie były bezpośrednio podstawą merytorycznej oceny kwestionowanej decyzji z [...] stycznia 2019 r. Wskazał ponadto, iż z uwagi na fakt, że ww. opinie zostały przywołane w znajdującej się w aktach sprawy opinii opracowanej przez pracowników Narodowego Instytutu Dziedzictwa Oddział w [...], nie sposób uznać, że ich treść, w tym także upływ terminu ich ważności, stanowi nową okoliczność w sprawie. Zdaniem organu, nie ma przy tym znaczenia fakt, że opinie te nie były załączone do opinii NID i nie znajdowały się w aktach Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, gdyż organ wydający decyzję był w dniu wydania decyzji, tj. [...] stycznia 2019 r. w posiadaniu informacji o opiniach z grudnia 2016 r. i z lipca 2017 r. Dowody na które powoływali się wnioskodawcy istniały zatem już w dacie wydania decyzji.