Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Nowak ( spr.), , Sędzia WSA Mirosława Pindelska, Sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak, Protokolant st. sekr. sąd. Joanna Piątek-Macugowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2012 r. sprawy ze skargi Gminy S. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] listopada 2011 r. znak [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w przedmiocie umorzenia opłaty legalizacyjnej skargę oddala
Wojewoda [...]decyzją z dnia [...] października 2010 r. nr [...] , po rozpatrzeniu wniosku Gminy S.z dnia 20.09.2011r. o udzielenie ulgi w postaci umorzenia opłaty legalizacyjnej ustalonej postanowieniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta S.z dnia [...].08.2011r. nr [...]w kwocie 25.000 zł., na podstawie art. 105 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (jednolity tekst z 2000r. Dz. U. Nr 98, poz.1071 ze zm. - k.p.a.), art. 51 § 1 i art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z art. 49b ust. 5 i art. 7 oraz art. 59g ust. 1, 2 i 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), umorzył postępowanie.
W uzasadnieniu organ wskazał, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta S.postanowieniem z dnia [...].08.2011r. nr [...]ustalił dla Gminy S.opłatę legalizacyjną w kwocie 25.000 zł. za samowolnie wybudowaną drogę o długości ok. 325 m, położoną na działce nr [...] oraz nr [...] i [...] obręb [...] w S.. W/w opłatę legalizacyjną należało uiścić w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta S.zostało doręczone stronie w dniu 31 sierpnia 2011 r. W dniu 6 września 2011r. Gmina S.dokonała wpłaty kwoty 25.000 zł. na konto [...]Urzędu Wojewódzkiego.
Wnioskiem z dnia 20.09.2011r. Gmina S.wystąpiła o umorzenie opłaty legalizacyjnej.
Wojewoda wskazał, że zgodnie z art. 67a §1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy, na wniosek podatnika, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną. Zgodnie zaś z art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej, zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie.
Zdaniem organu, wpłacona w terminie przez Gminę S.opłata legalizacyjna spowodowała, że zaległość podatkowa nie powstała. Dobrowolne zapłacenie podatku w terminie, przed złożeniem wniosku o jego umorzenie sprawia, że postępowanie o przyznanie ulgi jest bezprzedmiotowe i na podstawie art. 105 § 1 kpa powinno ulec umorzeniu.
Od powyższej decyzji wniosła odwołanie Gmina S., zwracając się o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ pierwszej instancji.
Gmina S.zarzuciła decyzji błąd bezpośredniego stosowania przepisu art. 67a Ordynacji podatkowej, tam gdzie ustawodawca nakazuje jego odpowiednie stosowanie. Zdaniem strony, uchybieniem decyzji jest niedostrzeżenie istoty i odrębności opłaty legalizacyjnej. Specyficzna konstrukcja prawna tej opłaty swój wyraz ma m.in. w tym, iż jest to rodzaj daniny publicznej, będącej alternatywą dla dolegliwych konsekwencji wypływających z nakazu rozbiórki obiektu budowanego. Z tego właśnie względu, po nieuiszczeniu opłaty w terminie, nie podlega ona ściągnięciu w postępowaniu egzekucyjnym. Zastępuje ją automatycznie obowiązek wydania przez organ nadzoru nakazu rozbiórki. Trudno sobie wyobrazić jednoczesne nakazanie przez państwo rozbiórki i domaganie się zaległej opłaty za legalizację obiektu. Przesłanka "zaległości w opłacie", która dla Wojewody była warunkiem rozpatrzenia sprawy, nigdy zatem nie wystąpi, z uwagi na specyficzny charakter i cel tej daniny. Przed terminem zapłaty nie może być mowy o zaległości, zaś po niezapłaceniu jej w terminie, organ wydaje obligatoryjnie nakaz rozbiórki.