Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie nakazu usunięcia oznakowania miejsc postojowych dla osób niepełnosprawnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Rudnicki (spr.), , Sędzia WSA Grzegorz Antas, Sędzia WSA Tomasz Stawecki, Protokolant Starszy referent Grażyna Dmitruk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2019 r. sprawy ze skargi Gminy [...] - Zarząd Dróg Miasta [...] na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] listopada 2018 r. znak [...] w przedmiocie nakazu usunięcia oznakowania miejsc postojowych dla osób niepełnosprawnych 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, 2) zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz Gminy [...] - Zarząd Dróg Miasta [...] kwotę 697 (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/15

Uzasadnienie.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2018 r., znak [...] Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej: "Minister"), po rozpatrzeniu odwołania Gminy [...] - Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w [...], zastępowanej przez radcę prawnego M. M. od decyzji [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków (dalej: "[...]WKZ"), z [...].08.2018 r., znak [...], nakazującej Zarządowi Infrastruktury Komunalnej i Transportu w [...], reprezentującemu Gminę [...]usunięcie w terminie do 31.08.2018 r. oznakowania miejsc postojowych dla osób niepełnosprawnych, obecnie oznaczonych "kopertami" z wypełnieniem w kolorze niebieskim z obszaru wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, obejmującego [...] - Stare Miasto w granicach [...] oraz dawne miasto [...](wg załącznika graficznego, stanowiącego integralną część decyzji, z nadaniem klauzuli natychmiastowej wykonalności - działając na podstawie art. 7 pkt. 1, art. 45 ust. 1 pkt. 5, art. 89 pkt. 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (dalej: "u.o.z.") oraz art. 17 pkt. 2 i art. 138 § 1 pkt. 2 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: "k.p.a.") uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej wskazania terminu wykonania nakazanych prac i wyznaczył termin wykonania nakazanych prac do dnia 30.12.2018 r. oraz utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy w pozostałej części.

Uzasadniając decyzję, Minister wyjaśnił, że organ I instancji wydał zaskarżoną decyzję, gdyż uznał, że miejsca postojowe dla pojazdów osób niepełnosprawnych (koperty) zostały oznakowane poprzez zastosowanie agresywnego koloru niebieskiego na całej powierzchni są widoczne ze znacznej odległości. Kolor ten nie tylko szpeci zabytkowe pierzeje ulic, ale też wprowadza dysharmonię i zaburza odczyt ciągów pieszych oraz jezdnych, zacierając granice pomiędzy nimi. Koperty niejednokrotnie zajmują część chodnika i jezdni, a w niektórych przypadkach nawet połowę szerokości jezdni.

Zdaniem [...]WKZ, kwestia ta miała szczególne znaczenie na obszarze wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa, gdyż podważa wartości autentyzmu i integralności tych miejsc. Takie działanie jest sprzeczne z podstawowymi dokumentami doktrynalnymi UNESCO, w szczególności Memorandum Wiedeńskim z [...] r. Powołany dokument w art. 8 jednoznacznie określa, że również nawierzchnie są elementem historycznego krajobrazu miejskiego. W ocenie organu I instancji, rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 3 lipca 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach (Dz.U. 2015 poz. 1314) nie narzuca konieczności stosowania niebieskiego koloru tła na całej powierzchni stanowiska postojowego dla osób niepełnosprawnych - niebieskie musi być tylko tło znaku. Ponadto organ podniósł, że nawet przy nadawaniu niebieskiego tła całości tych miejsc udział organu ochrony zabytków przy wyznaczaniu tych miejsc, mógłby pomóc we wskazaniu miejsc mniej eksponowanych, gdzie wprowadzenie takiego oznakowania nie zakłócałoby widoku na zabytki. Podkreślił jednocześnie, że inwestycja nie uzyskała stosowanych uzgodnień oraz pozwoleń na podstawie art. 36 ust, 1 pkt. 11 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

Strona 1/15