Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Zielińska - Śpiewak (spr.), , Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka, Sędzia WSA Maria Tarnowska, Protokolant spec. Sylwia Kruszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2014 r. sprawy ze skargi I. T. i K. T. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] sierpnia 2013 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy pozwolenia na prowadzenie prac budowlanych skargę oddala
Decyzją nr [...] z dnia [...] marca 2013r. [...]Wojewódzki Konserwator Zabytków w [...]na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 1,11 ustawy z dnia 23 lipca 2003r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2003r. Nr 162 poz. 1568 ze zm.) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku I. i K. T. o wydanie pozwolenia na prowadzenie prac budowlanych (zgodnie z załączonym projektem budowlanym), polegających na rozbudowie o oranżerię dawnego pałacyku myśliwskiego [...]w [...] przy ul. [...] nie zezwolił I. i K. T. na prowadzenie prac budowlanych polegających na rozbudowie o oranżerię dawnego pałacyku myśliwskiego [...].
W uzasadnieniu decyzji organ przedstawił stan sprawy wyjaśniając, że pałacyk myśliwski [...]w [...]wraz z parkiem i kapliczką, wchodzi w skład zespołu wpisanego do rejestru zabytków decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...]z dnia [...]sierpnia 1997r. pod numerem [...] (aktualny numer rejestru [...]).
Został wybudowany w ostatniej dekadzie XIX w. z inicjatywy hr. Z. W., prawdopodobnie wg projektu inż. W. H..
Budynek składający się z dwóch skrzydeł usytuowanych prostopadle względem siebie zlokalizowano na wznoszącej się w kierunku północno-wschodnim skarpie, w otoczeniu drzew. W 1945r. władze miasta [...] kupiły od spadkobierców majątku teren z parkiem, pałacykiem, kapliczką, zabudowaniami gospodarczymi i urządziły tu Szpital [...]. W okresie tym wykonano bliżej nieokreślone prace remontowe i adaptacje dotyczące pałacyku i budynków gospodarczych.
Dalsze przebudowy pałacyku następowały w 1972r. i 1985r. W ich wyniku jednoosiowa, parterowa przybudówka od strony zachodniej, mieszcząca sień, została ujednolicona pod względem gabarytów i formy z parterowym skrzydłem budynku. W elewacji północnej, powyżej gzymsu koronującego, wymurowano niewielką ściankę kolankową, w której zamontowano okna nowo powstałych pomieszczeń mieszkalnych. Zaadaptowaną w ten sposób część strychu przykryto dachem pulpitowym.
W 2000r. w wyniku pożaru całkowitemu zniszczeniu uległa więźba dachowa parterowego skrzydła pałacyku oraz pomieszczenia mieszkalne znajdujące się na strychu.
Odbudowy i adaptacji obiektu na potrzeby hotelu podjął się jego nowy właściciel. Roboty polegały głównie na konstrukcyjnym zabezpieczeniu stropów i ścian obwodowych oraz usunięciu części ścian działowych na parterze. Nad skrzydłem zachodnim podniesiono nieco dach i utworzono poddasze użytkowe. W połaciach dachowych, nad gzymsem koronującym, wstawiono od strony północnej pięć lukarn, a od południowej - cztery lukarny i wystawkę.
Ryzalit z wejściem głównym został przebudowany poprzez likwidację trójkątnego szczytu i dwuspadowego dachu, które zastąpiono tarasem z tralkową balustradą. Niewielki taras znajdujący się po wschodniej stronie ryzalitu poszerzono (wysunięto na południe) i skomunikowano z nowo powstałymi schodami o lustrzanym układzie. Od strony południowej znacznie obniżono teren, na skutek czego powiększeniu uległ cokół budynku. W elewacji północnej ujednolicono rytm i formy dekoracji okien. Elewacja zachodnia z dość przypadkowo rozmieszczonymi otworami okiennymi została przekształcona w jednoosiową z oknami (o jednakowych obramieniach) na dwóch kondygnacjach. Nad częścią centralną elewacji wschodniej, powyżej gzymsu koronującego, dodano trójkątny szczyt. Od strony północnej odtworzono otwór drzwiowy prowadzący na taras.