Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Machlejd, , Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły, Sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak (spr.), Protokolant ref. Hubert Dobrowolski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2014 r. sprawy ze skargi A. Z. na postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] lipca 2013 r. znak [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie je poprzedzające; II. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz A. Z. kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Postanowieniem z dnia [...] lipca 2013 r., znak: [...] Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 oraz na podstawie art. 149 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013, poz. 267) po rozpoznaniu wniosku A. Z. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2013 r., nr [...] wydanym z upoważnienia Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad przez Zastępcę Dyrektora Oddziału w [...] Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad odmawiającym wznowienia postępowania zakończonego własną decyzją z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...] w przedmiocie udzielenia zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego z drogi krajowej nr [...] do działek nr [...],[...] i [...] położonych w miejscowości [...] utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu postanowienia organ wyjaśnił istotę postępowania wznowieniowego podkreślając, że składa się ono z dwóch etapów. W pierwszym, organ administracyjny bada formalne przesłanki dopuszczalności wniosku o wznowienie postępowania. Ich spełnienie pozwala na wznowienie postępowania (postanowieniem wydanym na podstawie art. 149 § 1 kpa), a następnie przeprowadzenie postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia.
W niniejszej sprawie A. Z. jako przesłankę wznowieniową wskazała art. 145 § 1 pkt 4 kpa wskazując, iż bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu zakończonym decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. Przymiot strony wywiodła z art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane wskazując, że dodatkowe pasy ruchu, jakie winien posiadać zjazd z drogi krajowej nr [...] do działek nr [...],[...] i [...] będą znajdować się na wysokości jej nieruchomości - działki nr [...],[...] i [...] co uniemożliwi jej budowę zjazdu na własny grunt.
Analizując złożony wniosek Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad podał, że w postępowaniu w przedmiocie udzielenia zezwolenia na lokalizację zjazdu strona postępowania, która może skutecznie zainicjować postępowanie, została określona w art. 29 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, jako właściciel lub użytkownik nieruchomości przyległych do drogi. W orzeczeniach sądów administracyjnych wskazywano, że postępowanie w tym zakresie ma charakter zamknięty. W konsekwencji w postępowaniu tym nie ma miejsca dla innych podmiotów, w tym właścicieli czy też użytkowników wieczystych sąsiednich nieruchomości. Właściciel nieruchomości sąsiedniej posiada jedynie interes faktyczny, niekwalifikowany. Będzie on podlegał ochronie prawnej dopiero na etapie postępowania przed organami architektoniczno-budowlanymi w sprawie wydania pozwolenia na budowę danego zjazdu.
W dacie wydania decyzji z dnia [...] lipca 2012 r., objętej wnioskiem o wznowienie postępowania, udzielającej zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego z drogi krajowej nr [...] do działek nr [...],[...] i [...] A. Z. nie była ani właścicielką działek nr [...],[...] i [...], ani ich użytkownikiem. Ze znajdującego się w aktach sprawy wypisu z rejestru gruntów prowadzonego przez Starostę [...] - stan rejestru na dzień [...] lipca 2012 r., wynika, że działki nr [...],[...] i [...]stanowiły własność D. i S. małżonków S.. Brak jakiegokolwiek tytułu prawnego do ww. działek po stronie A. Z. skutkuje brakiem jej interesu prawnego zarówno w postępowaniu pierwotnym, jak i nadzwyczajnym, prowadzonym na podstawie art. 145 k.p.a. Niewątpliwie zainteresowanie Wnioskodawczyni rozstrzygnięciem sprawy stanowi jedynie interes faktyczny.