Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Cieśla, , Sędzia WSA Jolanta Augustyniak - Pęczkowska, Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska (spr.), Protokolant Katarzyna Zychora, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2010 r. sprawy ze skargi J. W. na postanowienie Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia skargę oddala
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny [...] postanowieniem znak: [...] z dnia[...] listopada 2007 r. działając na podstawie art. 156 §1 pkt 2, art. 157 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) w związku z art. 18 ustawy z dn. 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 r., nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) po przeanalizowaniu wniosku J. W. w sprawie stwierdzenia nieważności postanowienia Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego [...], nr [...] z dnia [...] października 2003 r., o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia wykonania obowiązku polegającego na zapewnieniu możliwości korzystania z wody bieżącej ciepłej oraz wydzieleniu stanowiska mycia drobnego sprzętu pomocniczego w obiekcie należącym do wnioskującego, odmówił stwierdzenia nieważności tego postanowienia.
W uzasadnieniu organ wskazał, że J. W. wnioskował o stwierdzenie nieważności postanowienia Powiatowego Inspektora Sanitarnego [...] znak: [...] z dnia [...] października 2003 r. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił wydanie tegoż postanowienia bez podstawy prawnej, z rażącym przekroczeniem uprawnień przez byłego kierownika sekcji Żywienia, Żywności i Przedmiotów Użytku Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej [...] i byłego Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B., przytaczając art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego. Nie precyzując jednak, na czym rażące przekroczenie uprawnień miałoby polegać.
Organ wskazał, że wobec stwierdzenia niewykonania obowiązku określonego w decyzji nr [...] z dnia [...] czerwca 2002 r., zastosowano kroki przewidziane w takich okolicznościach w przepisach dotyczących egzekucji. Przekazano pisemne upomnienie wzywające do wykonania obowiązków, wydano postanowienie o nałożeniu grzywny celem przymuszenia. Następnie jako, że we wskazanych terminach w kolejno wydawanych postanowieniach o nałożeniu grzywny, tj. PI [...] z dnia [...] września 2002 r., nr [...] z dnia [...] grudnia 2002 r., [...] z dnia [...] kwietnia 2003 r., nr [...]
[...] z dn. [...] sierpnia 2003 r., zobowiązany nie wypełnił ciążącego na nim obowiązku, wydane zostało następne postanowienie o nałożeniu grzywny celem przymuszenia nr [...] z dnia [...] października 2003 r.
Biorąc pod uwagę powyższe organ nie zgodził się z argumentem wnioskującego o braku podstawy prawnej do wydania przedmiotowego postanowienia, bowiem fakt niewykonania obowiązku stanowi powód do prowadzenia dalszych czynności tj. działań w trybie egzekucyjnym.
Główny Inspektor Sanitarny postanowieniem znak: [...] z dnia [...] listopada 2009 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
W ocenie Głównego Inspektora Sanitarnego, Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny [...] prawidłowo odmówił stwierdzenia nieważności postanowienia Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego [...] z dnia [...] października 2003 r. o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia, uznając, iż grzywna została nałożona zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229 poz. 1954 z późn. zm.). Postanowienie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego [...] pod względem formalnym spełnia wymagania określone w art 122 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji tj. zawiera wezwanie do uiszczenia grzywny w oznaczonym czasie z pouczeniem, że w przypadku nie uiszczenia zostanie ona ściągnięta w drodze egzekucji administracyjnej przez Urząd Skarbowy oraz wezwanie do wykonania obowiązku zawartego w decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego [...] znak: [...] z dnia [...] czerwca 2002 r. ze wskazaniem możliwości nakładania dalszych grzywien. Przywołany jest również tytuł wykonawczy Nr [...] z dnia [...] sierpnia 2003 r. Postanowienie zawiera właściwe pieczęcie i jest podpisane przez ówczesnego zastępcę Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego [...]. Zatem w ocenie Głównego Inspektora Sanitarnego brak jest podstaw do stwierdzenia nieważności tego postanowienia.