Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Montowski, Sędziowie sędzia WSA Grzegorz Antas, sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły (spr.), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 lutego 2021 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie sprzeciwu do zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych oddala skargę
Przedmiotem skargi [...] Spółki z o.o. w [...] ("skarżąca") jest decyzja Wojewody [...] ("Wojewoda") nr [...] z [...] sierpnia 2020 r. wydana w sprawie dotyczącej wniesienia sprzeciwu do zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
W dniu [...] czerwca 2020 r. do Starostwa Powiatowego w [...] wpłynęło zgłoszenie skarżącej dotyczące wykonania robót budowlanych polegających na "instalowaniu urządzeń, w tym antenowych konstrukcji wsporczych i instalacji radiokomunikacyjnych, a także związanego z tymi urządzeniami osprzętu i urządzeń zasilających, na obiektach budowlanych" na działce nr ew. [...] położonej w [...] przy ul. [...], obręb ew. [...].
Starosta [...] ("Starosta") decyzją z [...] lipca 2020 r., znak: [...], wniósł sprzeciw wobec planowanych w ww. zgłoszeniu robót budowlanych. Jako podstawę prawną decyzji Starosta wskazał art. 30 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186 ze zm.; "Prawo budowlane"); w uzasadnieniu zaś podał, że realizacja przedsięwzięcia objętego zgłoszeniem, tj. budowa stacji bazowej telefonii komórkowej [...] nr [...] położonej w [...] przy ul. [...], nie mieści się w katalogu robót i zamierzeń inwestycyjnych zwolnionych z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę. Projektowany maszt antenowy o wysokości 18,0 m pod anteny radiokomunikacyjne nie jest elementem wyposażenia budynku, nie jest też urządzeniem związanym z nim funkcjonalnie oraz nie stanowi konstrukcji wsporczej w rozumieniu art. 29 ust. 2 pkt 15 Prawa budowlanego; stanowi odrębny od budynku obiekt budowlany będący budowlą stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego.
Odwołanie od ww. decyzji Starosty w ustawowym terminie wniosła skarżąca. Po jego rozpatrzeniu wydana została wskazana na wstępie decyzja Wojewody nr [...] z [...] sierpnia 2020 r., którą organ utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu Wojewoda podał, że zgodnie z art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę. Pozwolenie na budowę, zgodnie z art. 3 pkt 12 ww. ustawy, stanowi decyzję administracyjną zezwalającą na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego. Ustawodawca w art. 29-31 Prawa budowlanego przewidział wyjątki od ww. zasady; wskazany art. 29 Prawa budowlanego wylicza enumeratywnie rodzaje obiektów budowlanych, których budowa nie wymaga pozwolenia na budowę oraz robót budowlanych, których rozpoczęcie nie wymaga pozwolenia na budowę. Katalog wyrażony w tym artykule ma formę listy zamkniętej, a więc wyłącznie wymienione w nim obiekty i roboty nie wymagają pozwolenia na budowę. Ponieważ podany przepis zawiera wyjątki od zasady ogólnej, to w stosunku do niego niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej. Przy czym, zwolnienie z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę nie zawsze oznacza rezygnację z jakiejkolwiek regulacji administracyjno-prawnej. Do ustawy Prawo budowlane została bowiem wprowadzona instytucja zgłoszenia budowy jako zdecydowanie prostsza od pozwolenia na budowę forma dochodzenia do wymaganej prawem akceptacji właściwego organu zamiaru podjęcia określonych w ustawie robót budowlanych.