Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Rudnicki (spr.), Sędziowie sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska, sędzia WSA Tomasz Janeczko, Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Dawejnis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi U. K. i L. K. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] czerwca 2019 r. znak [...] w przedmiocie pozwolenia na roboty budowlane przy zabytku oddala skargę
Uzasadnienie.
Zaskarżoną decyzją z [...] czerwca 2019 r. znak [...], Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej: "Minister"), na podstawie art. 7 pkt. 1, art. 36 ust. 1 pkt. 11, art. 89 pkt. 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (dalej: "u.o.z.") oraz art. 17 pkt. 2, art. 138 § 1 pkt. 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: "k.p.a."), po rozpatrzeniu odwołania U. i L. K. od decyzji Kierownika Delegatury w K. Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w [...] z dnia [...] grudnia 2018 r., Nr [...], odmawiającej wydania pozwolenia na podejmowanie działań przy zabytku - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie Minister wyjaśnił, że organ I instancji odmówił skarżącym pozwolenia na prowadzenie robót budowlanych przy zabytku, jakim jest założenie urbanistyczne miasta K., uznane za zabytek orzeczeniem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] z dnia [...] lutego 1956 r. (nr rej. [...]), a polegających na montażu natynkowych rolet antywłamaniowych na elewacjach budynku przy ul. A. A. [...] w K. Wniosek państwa K. o wydanie pozwolenia był już przedmiotem postępowania Kierownika Delegatury w K. WUOZ w [...], który decyzją z dnia [...] kwietnia 2018 r., Nr [...], odmówił wydania pozwolenia na podjęcie ww. działań.
Po rozpatrzeniu odwołania od ww. decyzji, decyzją z dnia [...] września 2018 r., znak: [...], Minister uchylił w całości zaskarżone orzeczenie i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji, uznając, że organ I instancji nie ustalił w sposób wyczerpujący stanu faktycznego w sprawie, ponieważ powinien był szczegółowo przeanalizować oraz wykazać w wydanej decyzji przewidywane oddziaływanie planowanej inwestycji na zabytkowe wartości założenia urbanistycznego miasta K.
Po ponownym rozpatrzeniu ww. sprawy, decyzją z dnia [...] grudnia 2018 r., Nr [...], Kierownik Delegatury w K. WUOZ w [...] ponownie odmówił wydania pozwolenia na montaż natynkowych rolet antywłamaniowych i wskazał, że przedmiotowy budynek, jako przykład zabudowy z lat 30. XX w., stanowi istotny element historycznego układu przestrzennego K., a z uwagi na swoje indywidualne wartości historyczne i artystyczne, jest on elementem tworzącym historyczny kontekst przestrzenny tego rejonu miasta, a zarazem jedną z nielicznych, pozostałych na tym obszarze, realizacji architektury modernistycznej.
Fragment zabudowy wzdłuż ulic A., L., S., C. i O. w K., będący częścią historycznego układu urbanistycznego miasta, charakteryzuje się indywidualnymi walorami architektoniczno-urbanistycznymi. Pomimo licznych przekształceń, będących wynikiem nasilonej urbanizacji tych terenów od lat 70. XX w. oraz budowy kilku zespołów wielorodzinnych bloków mieszkalnych, nadal dostrzegalne są zręby najstarszej zabudowy mieszkalnej, tj. willi i domów, jakie powstawały w tym miejscu na początku XX w. Ta historyczna zabudowa stanowi świadectwo pierwszego etapu urbanizacji tego terenu, jaki związany był z budową dworca kolejowego w 1902 r. - stanowi więc o historii przedmiotowego terenu i do czasów współczesnych zachowała charakterystyczną odrębność kompozycyjno-urbanistyczną, jak również wizualną od powstałych po II wojnie światowej osiedli mieszkaniowych z tzw. "wielkiej płyty"