Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mariola Kowalska, Sędziowie sędzia WSA Sławomir Fularski, sędzia WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka (spr.), Protokolant ref. staż. Agata Abramowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2017 r. sprawy ze skargi S. B., A. B. i W. B. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] maja 2016 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę
Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] listopada 2015 r., znak: [...], na podstawie art. 157 § 1 i 2 oraz art. 158 § 1 w związku z art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. 2013 r. poz. 267 ze zm., zwana dalej k.p.a.), po rozpatrzeniu wniosku S. B. działającej w imieniu własnym oraz jako pełnomocnik W. B. oraz A. B. z dnia [...] kwietnia 2015 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 2009 r., nr [...], o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej polegającej na rozbudowie drogi wojewódzkiej nr [...] [...] na odcinku od km 0+100 do km 21+393 o dł. 21,293 km oraz decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lutego 2014 r., znak: [...], uchylającej w całości decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] października 2010 r., znak: [...] (utrzymującą w mocy ww. decyzję Wojewody [...]) i rozstrzygającej o istocie sprawy, odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji.
Z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy wystąpiły S. B. działająca w imieniu własnym oraz jako pełnomocnik W. B. oraz A. B.
Minister Infrastruktury i Budownictwa decyzją z dnia [...] maja 2016 r., znak: [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 oraz art. 127 § 3 k.p.a., po rozpatrzeniu wniosku S. B. działającej w imieniu własnym oraz jako pełnomocnik W. B. oraz A. B., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wyjaśnił na wstępie charakter postępowania prowadzonego w trybie stwierdzenia nieważności decyzji.
Następnie, podał, że znaczna część zarzutów skarżących ma charakter postulatów dotyczących zmian lokalizacji przedmiotowej inwestycji, które nie stanowią argumentów przemawiających za stwierdzeniem nieważności decyzji z uwagi na błędy znajdujące się w jej treści. Zarzuty dotyczące wniosku o zorganizowanie indywidualnego zjazdu na nieruchomość skarżących, wybudowania na ich działce studzienki wpustowej, czy też likwidacji planowanej zatoki autobusowej w bliskiej odległości od działki skarżących, nie mogą być przedmiotem postępowania nieważnościowego. Przedmiotowe kwestie nie mogą podlegać rozpatrzeniu w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji, bowiem organ nie może ingerować w kształt projektu budowlanego i wdrażać rozwiązań zgodnych z wolą uczestników postępowania. W postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej nie dokonuje się, jak w postępowaniu zwykłym, oceny przysługujących stronie uprawnień lub ciążących na niej zobowiązań, a ocenia się legalność decyzji wydanej w postępowaniu zwykłym. Ocena dokonywana przez organ administracji dotyczy wyłącznie zbadania, czy kwestionowana wnioskiem nieważnościowym decyzja została dotknięta jedną z wad, określonych w art. 156 § 1 k.p.a. Przedmiotem postępowania nieważnościowego nie jest ponowne rozpoznanie i rozstrzygnięcie sprawy, która już została rozstrzygnięta kontrolowaną decyzją (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 stycznia 2015 r., sygn. akt I OSK 1021/13).