Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Gawlak - Nowakowska (spr.), , Sędzia WSA Tadeusz Nowak, Sędzia WSA Izabela Ostrowska, Protokolant Katarzyna Zychora, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala
Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia [...] maja 2009 r., znak: [...], na podstawie art. 158 § 1 w związku z art. 156 § 1 i art. 180 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1071 z późn. zm., zwanej dalej K.p.a.) w związku z art. 124 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach (Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia [...] marca 2006 r., [...] marca 2005 r. oraz [...] kwietnia 2005 r. (znak: [...]) o zwrocie nienależnie pobranych świadczeń rentowych.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. decyzjami z dnia [...] marca 2006 r., [...] marca 2005 r. oraz [...] kwietnia 2005 r. obciążył S. K. obowiązkiem zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rentowych. Sąd Okręgowy w S. wyrokiem z dnia [...] sierpnia 2006 r. oddalił odwołanie S. K. od powyższych rozstrzygnięć. Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia [...] grudnia 2006 r., sygn. akt: [...] odrzucił apelację S. K. od postanowienia z dnia [...] sierpnia 2006 r. jako wniesioną z uchybieniem terminu, następnie Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia [...] maja 2007 r. oddalił zażalenie na postanowienie z dnia [...] grudnia 2006 r.
W dniu [...] lipca 2007 r. S. K. wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia [...] marca 2006 r., [...] marca 2005 r. oraz [...] kwietnia 2005 r., znak: [...] w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rentowych, podnosząc, że decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zostały wydane z naruszeniem art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a..
Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia [...] grudnia 2007 r., znak: [...] odmówił wszczęcia postępowania w sprawie nieważności decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia [...] marca 2006 r., [...] marca 2005 r. oraz [...] kwietnia 2005 r. (znak: [...]) uznając, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, chyba, że przepisy dotyczące ubezpieczeń społecznych ustalają odmienne zasady postępowania w tych sprawach. Organ stwierdził, że środkiem odwoławczym, przysługującym od decyzji organu rentowego jest zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2007 r., Nr 11, poz. 74, z późn. zm.) odwołanie do sądu ubezpieczeń społecznych, składane w terminie i według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego.
Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia [...] lutego 2008 r., znak: [...], utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] grudnia 2007 r., znak: [...].
Na powyższą decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lutego 2008 r. S. K. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 września 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 816/08 uchylił zaskarżoną decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lutego 2008 r., znak: [...] oraz poprzedzającą ją decyzją z dnia [...] grudnia 2007 r., znak: [...]. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że przepis art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych nie wyklucza możliwości stosowania przepisów kodeksu postępowania administracyjnego w zakresie nadzwyczajnego trybu kontroli decyzji na wniosek strony przez badanie jej ważności z punktu widzenia art. 156 K.p.a. Odmienne twierdzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej, że wszczęcie takiego postępowania jest niedopuszczalne nie znajduje uzasadnienia w obowiązującym stanie prawnym i skutkuje wadliwością obu zaskarżonych decyzji.