Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Środowiska w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Kuśmirek (spr.), , Sędzia WSA Leszek Kamiński, Asesor WSA Bogusław Cieśla, Protokolant Marzena Godlewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2005 r. sprawy ze skargi B. L. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] września 2004 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku,

Uzasadnienie strona 1/3

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] sierpnia 2004 r. nr [...], na podstawie art. 48 ust. 4 w związku z art. 378 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, uzgodnił, w zakresie ochrony środowiska, przedłożony projekt budowlany stacji bazowej telefonii komórkowej sieci [...] nr [...], zainstalowanej na wieży antenowej o wysokości 61m, przy ul. K., z warunkami wyszczególnionymi w decyzji.

Odwołanie od tej decyzji złożyła właścicielka sąsiedniej nieruchomości B. L., wnosząc o przesunięcie wieży antenowej o 8m w kierunku północno-zachodnim. Obecna lokalizacja znajduje się dokładnie pod ścianą jej budynku mieszkalnego, w której znajduje się okno. Narusza to przepisy prawa budowlanego. Niedaleko okien odwołującej stoją ogromne słupy energetyczne i prowadzony jest zakład wulkanizacyjny, powodujący zanieczyszczenie środowiska.

Minister Środowiska decyzją z dnia [...] września 2004 r. nr [...], na podstawie 138 § 1 pkt 3 kpa umorzył postępowanie odwoławcze, stwierdzając brak przymiotu strony u odwołującej B. L.. Organ odwoławczy uznał, że działka odwołującej nie znajduje się w obszarze oddziaływania obiektu - art. 28 prawa budowlanego z 1994 roku.

Skargę na tę decyzję złożyła B. L.. Skarżąca podniosła, iż planowana inwestycja usytuowana ma być 4m od ściany budynku z oknem. Z samego faktu usytuowania obiektu wynika, iż zarzut braku legitymacji strony jest bezpodstawny. Nieruchomość skarżącej znajduje się w obszarze bezpośredniego oddziaływania planowanego obiektu.

W odpowiedzi na skargę Minister Środowiska wniósł o jej oddalenie. Powołał się przy tym na art. 135 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska, który nakazuje utworzenie obszaru ograniczonego użytkowania, gdy inwestycja, mogąca znacząco oddziaływać na środowisko, nie dotrzymuje standardów jakości środowiska, poza teren zakładu lub innego obiektu. Przedmiotowa inwestycja nie powoduje przekroczenia standardów jakości środowiska. Tym samym nie ma podstaw do tworzenia dla niej obszaru ograniczonego użytkowania i wprowadzenia związanych z tym obiektem ograniczeń w zagospodarowaniu terenu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Art. 4 Prawa budowlanego stanowi, iż każdy ma prawo zabudowy nieruchomości gruntowej, jeżeli wykaże prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, pod warunkiem zgodności zamierzenia budowlanego z przepisami.

Art. 28 k.p.a. ustala generalną zasadę, że stroną w postępowaniu administracyjnym jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek.

Art. 28 ust 2 Prawa budowlanego ustanawia wyjątek od tej ogólnej zasady stanowiąc, iż "Stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu." Mówiąc o obszarze oddziaływania obiektu - należy przez to rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu (art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego). Celem art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego jest niewątpliwie zawężenie kręgu stron w postępowaniu w sprawie pozwolenia budowlanego jedynie do wymienionych tam podmiotów, dla których planowana inwestycja może powodować ograniczenia w zagospodarowaniu ich nieruchomości, przy czym ograniczenie to, wynikając z przepisów odrębnych, musi godzić w konkretne uprawnienia tych podmiotów do zagospodarowania ich nieruchomości.

Strona 1/3