Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosława Kowalska, Sędziowie asesor WSA Karolina Kisielewicz, sędzia WSA Bożena Marciniak (spr.), Protokolant ref. staż. Agata Abramowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi A. T. - [...] na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] maja 2016 r. znak: [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej oddala skargę
Przedmiotem skargi A. T. (dalej: skarżąca) prowadzącej [...] jest decyzja Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...]maja 2016 r., nr: [...].
Decyzją tą organ, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm., dalej: "k.p.a.") w związku z art. 103 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2015 r., poz. 594 ze zm., dalej jako: "u.b.ż.ż."), po rozpoznaniu odwołania skarżącej od decyzji [...]Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...]lutego 2016 r., nr [...], wymierzającej karę pieniężną w wysokości 102.000 zł w związku z wprowadzaniem do obrotu jako żywność produktu niebędącego żywnością tj. soli przemysłowej (wypadowej) jako sól spożywczą w okresie od [...] stycznia 2007 r. do [...]lutego 2012 r. - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia Główny Inspektor Sanitarny podniósł, że przesłanki dotyczące nałożenia przez [...]Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego kary pieniężnej decyzją z dnia [...]lutego 2016 r.zostały bardzo szczegółowo wyjaśnione w uzasadnieniu tej decyzji z powołaniem odpowiednich przepisów prawa administracyjnego jak i prawa żywnościowego.
W ocenie Głównego Inspektora Sanitarnego, fakt wprowadzania do obrotu jako żywność produktu niebędącego żywnością został ustalony z zachowaniem wymagań proceduralnych i w sposób niebudzący wątpliwości. Naruszenia zostały dokładnie opisane w uzasadnieniu decyzji organu I instancji z powołaniem odpowiednich przepisów prawa. Organ odwoławczy wskazał, iż ocenę organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej podziela również Prokuratura Okręgowa w [...], która pismem z dnia [...]listopada 2015 r. poinformowała, iż materiał zgromadzony w toku prowadzonego śledztwa wykazał, że firma [...]wprowadzała do obrotu wysuszoną sól przemysłową z [...] i sprzedawała ją jako sól warzoną albo sól inaczej określaną, w celach spożywczych. Prokuratura Okręgowa w [...]ww. pismem wniosła o "wdrożenie postępowania administracyjnego w oparciu o art 103 ust 1 pkt 2 u.b.ż.ż. wobec [...]".
Odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniu organ odwoławczy zanieuzasadniony uznał zarzut, iż przedmiotowa sprawa uległa przedawnieniu. Organ przywołał treść art. 104 pkt 3 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia i podkreślił że ustawodawca odsyła w tym przepisie do odpowiedniego stosowania przepisów Ordynacji podatkowej. Powołując się na wyrok WSA w Poznaniu z dnia 8 maja 2014 r., sygn. akt II SA/Po 209/14, organ wskazał, iż odpowiednie stosowanie określonych przepisów oznacza konieczność respektowania specyfiki postępowań, w jakich znaleźć one mają zastosowanie i to w taki sposób, by tych postępowań nie modyfikować i nie wypaczać ich istoty. W ocenie organu, w przedmiotowej sprawie żadna z definicji powstania zobowiązania podatkowego wskazana w art. 21 § 1 ww. Ordynacji nie znajduje zastosowania w zakresie wymierzania kar w oparciu o art. 103 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia. Nie można bowiem ustalić z góry zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania. Dopiero bowiem doręczenie decyzji w przedmiocie kary może uzasadnić odpowiednie stosowanie przepisów Ordynacji podatkowej np. w zakresie egzekucji czy umorzenia kary.