Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły, , Sędzia WSA Bogusław Cieśla, Sędzia WSA Andrzej Siwek (spr.), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2021 r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2021 r., znak: [...] Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej jako "GINB", "organ odwoławczy" "organ II instancji"), na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j., Dz.U. z 2021 r., poz. 735, ze zm., dalej jako "k.p.a.") po rozpatrzeniu odwołania K. S. (dalej jako "skarżący",) od decyzji Wojewody [...] (dalej jako: "organ I instancji", "Wojewoda") z dnia [...] lutego 2021 r., nr: [...] odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji Starosty [...] z dnia [...] września 2018 r., nr [...]. zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej dla [...] Sp. j. [...] z siedzibą w [...] pozwolenia na budowę myjni samoobsługowej samochodowej, typowej [...], usytuowanej na działce nr ew. [...] przy ul. [...], gm. [...] - utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
Decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Decyzją z dnia [...] września 2018 r., nr [...], Starosta [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił [...] sp. j. [...] pozwolenia na budowę myjni samochodowej, usytuowanej na działce nr ew. [...] przy ul. [...], gm. [...].
Pismem z dnia 2 stycznia 2020 r. skarżący K. S. oraz J. H. złożyli do Wojewody [...] wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty [...] z dnia [...] września 2018 r., nr [...].
Skarżący K. S. i J. H. zarzucili w/w decyzji, iż została wydana bez podstawy prawnej, a więc jest obarczona wadą opisaną w art. 156 § 1 pkt 2 in principio k.p.a. Ponadto uznali, iż decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa tj. z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jak i może znacząco oddziaływać na środowisko (przekroczenia norm hałasów, zanieczyszczeń powietrza oraz miejsce odprowadzenia ścieków).
Decyzją z dnia [...] maja 2020 roku, nr [...], Wojewoda [...], umorzył postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty [...] z [...] września 2018 r., nr [...], wszczęte na wniosek J. H., a decyzją z dnia [...] maja 2020 roku, nr [...] umorzył ww. postepowanie wszczęte na wniosek K. S.
W decyzji nr [...] Wojewoda wskazał, że K. S., współwłaściciel działki nr [...] w [...], nie posiada interesu prawnego w niniejszej sprawie, albowiem należąca do niego nieruchomość nie znjaduje się w obszarze oddziaływania ww. inwestycji.
Odwołanie od ww. decyzji wniósł skarżący
Po rozpoznaniu odwołania K. S. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] października 2020 r., znak: [...], uchylił decyzję Wojewody [...] nr [...] z dnia [...] maja 2020 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. GINB wskazał, że ze znajdującego się w aktach sprawy "Sprawozdania z pomiarów hałasu emitowanego do środowiska nr [...] myjnia samochodowa samoobsługowa [...]" wynika, że poziom emisji wynikający z pracy myjni jest ponadprzeciętny. Zdaniem GINB, uwzględniając powyższe okoliczności, przeznaczenie i formę spornego obiektu budowlanego oraz jego usytuowanie względem działki skarżącego nie można wykluczyć, że omawiana inwestycja oddziaływuje na nieruchomość K. S.