Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosława Kowalska, , Sędzia WSA Leszek Kamiński ( spr.), Sędzia WSA Izabela Ostrowska, Protokolant st. sekr. sąd. Joanna Piątek-Macugowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi M. R. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] kwietnia 2011 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu skargę oddala
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r. na podstawie art. 29 ust. 1, ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r., Nr 19, poz.115 ze. zm. ) zw. dalej ustawą o drogach publicznych oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze. zm.) zw. dalej k.p.a., po rozpatrzeniu wniosku M. R. - odmówił zezwolenia na lokalizację zjazdu indywidualnego z drogi krajowej Nr [...] P. na działki o nr ewid. [...] i [...] położonych w miejscowości G.
Organ wyjaśnił, iż wnioskiem z dnia 17 listopada 2010 r. M. R. wystąpiła o wyrażenie zgody na lokalizację zjazdu na 169 kilometrze drogi krajowej Nr [...], na działki nr [...] w G. Zgodnie z treścią złożonego wniosku, planowany zjazd miałby poprawić obsługę komunikacyjną powstającej zagrody i umożliwić jej pełne wykorzystanie.
W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, iż zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o drogach publicznych budowa lub przebudowa zjazdu należy do właściciela lub użytkownika nieruchomości przyległych do drogi, po uzyskaniu, w drodze decyzji administracyjnej, zezwolenia zarządcy drogi na lokalizację zjazdu lub przebudowę zjazdu. Ze względu na wymogi wynikające z rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne ich usytuowanie (Dz. U. z 1999 r., Nr 43, poz. 430) zarządca drogi może odmówić wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu lub jego przebudowę albo wydać zezwolenie na lokalizację zjazdu na czas określony.
Organ podał, iż działki skarżącej przylegają do drogi krajowej Nr [...] P. (od km 169+268 do km 169+314, strona prawa) oraz drogi gminnej, usytuowanej na działce o nr ewid. [...] (ul. Ź.), z której istniejąca na działkach zabudowa indywidualna ma zapewniony dostęp komunikacyjny, co potwierdza zgromadzony w sprawie materiał dowodowy. Odcinek drogi krajowej Nr [...], przylegający do terenu działek, został zakwalifikowany zarządzeniem Nr 80 Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie klas istniejących dróg krajowych, zmienionym zarządzeniem Nr 83 z dnia 24 grudnia 2009 r., do dróg głównych, klasy G. W odniesieniu do tej klasy dróg, obowiązujące przepisy rozporządzenia z dnia 2 marca 1999 r. stawiają surowe wymagania w zakresie lokalizacji nowych zjazdów, zgodnie bowiem z dyspozycją § 9 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia "...W celu zapewnienia wymaganego poziomu bezpieczeństwa ruchu drogowego (...) na drodze klasy G należy ograniczyć liczbę i częstość zjazdów przez zapewnienie dojazdu z innych dróg niższych klas, szczególnie do terenów przeznaczonych pod nową zabudowę...".
Określone wyżej warunki techniczne dotyczące dostępności dróg, w zależności od ich klas funkcjonalnych, wskazują na duże znaczenie tej regulacji dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, gdyż manewry wykonywane przy wyłączaniu i włączaniu się do ruchu, powodują istotne zagrożenie tego bezpieczeństwa. Organ przywołał orzecznictwo sądów administracyjnych, zgodnie z którym każdy bezpośredni zjazd stanowi potencjalne źródło kolizji na drodze, zwiększające zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego i ograniczenie jego płynności, w stopniu tym większym, im większe jest natężenie ruchu na tej drodze i im większa jest liczba zjazdów i częstotliwość ich występowania.