Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Siwek, , Asesor WSA Elżbieta Granatowska (spr.), Sędzia WSA Mirosław Montowski, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia [...] maja 2021 r., znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] maja 2021 r. znak: [...] Minister Rozwoju, Pracy i Technologii, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 i art. 127 § 3 w zw. z art. 146 § 1 i 151 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 256, z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosków T. Z., Gminy [...], Stowarzyszenia [...] i J. O. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaną po wznowieniu postępowania decyzją Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2015 r., znak: [...], stwierdzającą, że decyzja Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lutego 2014 r., znak: [...] uchylająca w części i orzekająca w tym zakresie co do istoty sprawy, a w pozostałej części utrzymująca w mocy decyzję Wojewody [...] Nr [...] z dnia [...] maja 2012 r., znak: [...] o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn.: "Budowa drogi ekspresowej [...], na odcinku [...] /bez węzła/ - węzeł "[...]", w części dotyczącej interesu prawnego T. Z., wydana została z naruszeniem prawa oraz, że stosownie do przepisu art. 146 § 2 Kpa, nie uchyla się ww. decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju we wskazanej powyżej części, ponieważ w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej, oraz uchylająca w części decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju i orzekająca w tym zakresie o istocie sprawy - uchylił decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2015 r. i orzekł w tym zakresie poprzez stwierdzenie, że decyzja Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lutego 2014 r. została wydana z naruszeniem prawa.
Do wydania zaskarżonej decyzji doszło w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, zwany dalej "inwestorem", wystąpił do Wojewody [...] z wnioskiem z dnia 19 sierpnia 2011 r. o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn.: "Budowa drogi ekspresowej [...] na odcinku [...] /bez węzła/ - węzeł "[...]".
Po przeprowadzeniu postępowania w przedmiotowej sprawie, działając na podstawie art. 11a ust. 1, art. 11 c, art. 11f ust. 1, art. 11i, art. 12 ust. 1-4, art. 16 ust. 2, art. 17 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r., Nr 193, poz. 1194, z późn. zm., obecnie: Dz.U. z 2020 r. poz. 1363, z późn zm.), zwanej dalej "specustawą drogową", oraz art. 104 k.p.a., Wojewoda [...] wydał w dniu [...] maja 2012 r. decyzję Nr [...] o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn.: "Budowa drogi ekspresowej [...], na odcinku [...] /bez węzła/ - węzeł "[...]" oraz nadał jej rygor natychmiastowej wykonalności.
Od tej decyzji zostały wniesione odwołania do Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej. Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2013 r., Minister Infrastruktury i Rozwoju, po zapoznaniu się z odwołaniem wniesionym przez T. Z., stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania.