Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak, , Sędzia WSA Mirosława Kowalska, Sędzia WSA Ewa Machlejd ( spr.), Protokolant st. sekr. sąd. Joanna Piątek-Macugowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2014 r. sprawy ze skargi T. Z. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] maja 2013 r. znak [...] w przedmiocie umorzenia postępowania organu pierwszej instancji skargę oddala
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] marca 2013 r., znak: [...] - działając na podstawie art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z art. 59g ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., Nr 243, poz. 1623 ze zm.) oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: k.p.a.) - odmówił umorzenia w całości i w części opłaty legalizacyjnej, nałożonej na T. Z. postanowieniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] marca 2012 r., znak: [...] w wysokości 50.000 zł wraz z odsetkami za zwłokę w wysokości 890 zł.
W uzasadnieniu organ wskazał, że opłatę legalizacyjną nałożono na T. Z. z tytułu budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działce nr ewid. [...], w miejscowości [...], gmina [...], bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę.
Organ po przeanalizowaniu dokumentacji stwierdził, że w świetle art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej nie znalazł podstaw do umorzenia całości lub części opłaty legalizacyjnej nałożonej w stosunku do T. Z.
Minister Finansów decyzją z dnia [...] maja 2013 r. znak: [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. - uchylił decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2013 r. i umorzył postępowanie pierwszej instancji.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że zaskarżona decyzja jako podstawę podjętego rozstrzygnięcia wskazała art. 67a § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa w związku z art. 59g ust. 5 ustawy Prawo budowlane.
Następnie organ wskazał, że możliwość odpowiedniego stosowania do opłaty legalizacyjnej przepisów Ordynacji podatkowej, w szczególności art. 67a Ordynacji podatkowej była w ostatnim czasie przedmiotem rozstrzygnięć Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Minister Finansów stwierdził, że zgodnie z aktualnym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyroki z dnia 23 kwietnia 2013 r.: sygn. akt II FSK 113/12, oraz sygn. akt II FSK 2481/12), że decyzja Wojewody [...] została wydana z naruszeniem prawa polegającym na wydaniu jej bez podstawy prawnej. Sąd Naczelny stoi na stanowisku, że opłata legalizacyjna nie stanowi zobowiązania podatkowego w rozumieniu Ordynacji podatkowej, brak jest podstaw do stosowania wobec niej przepisów dotyczących ulg i zwolnień. Uiszczenie opłaty jest warunkiem legalizacji obiektu budowlanego wzniesionego bez pozwolenia na budowę. Do tak rozumianej opłaty stosuje się - zgodnie z art. 49 ust. 2 Prawa budowlanego - przepisy odnoszące się do kar wskazanych w art. 59f tej ustawy.
Mając na względzie ocenę prawną zawartą w ww. wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego, organ stwierdził brak w niniejszej sprawie możliwości zastosowania w stosunku do opłaty legalizacyjnej instytucji umorzenia należności publicznoprawnej, o której mowa w art. 67a Ordynacji podatkowej. Niemożność rozpatrywania przedmiotowego wniosku o umorzenie opłaty legalizacyjnej powoduje natomiast konieczność umorzenia postępowania z uwagi na jego bezprzedmiotowość.