Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Kowalska, , Sędzia WSA Joanna Gierak - Podsiadły, Sędzia WSA Maria Tarnowska (spr.), Protokolant specjalista Monika Pietruszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi M. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] maja 2014 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia skargę oddala
I. Stan sprawy
1. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanowieniem z dnia [...] maja 2014 r. znak [...], po rozpatrzeniu zażalenia [...] Sp. z o.o. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] listopada 2013 r. znak [...], którym odmówiono wydania zaświadczenia stwierdzającego, że budynek położony przy [...] w [...] jest utrzymywany i konserwowany zgodnie z przepisami ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami - utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
Postanowienie zostało wydane na podstawie art. 89 pkt 1, art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 z późn. zm.) oraz art. 17 pkt 2, art. 127 § 2, art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 144, art. 219 kpa.
2. W uzasadnieniu postanowienia Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego podał, że postanowieniem z dnia [...] czerwca 2012 r. uchylił w całości postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] z dnia [...] grudnia 2011 r. odmawiające wydania zaświadczenia stwierdzającego, że budynek położony przy ul. [...] w [...] jest utrzymywany i konserwowany zgodnie z przepisami ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, iż postępowanie w sprawie wydania zaświadczenia zostało przeprowadzone przez organ pierwszej instancji nieprawidłowo, opierając się na oględzinach oraz materiałach przekazanych przez wnioskodawcę, a więc bez rozstrzygania o istocie sprawy na podstawie materiału dowodowego dopuszczalnego w myśl art. 218 § 1 i 2 kpa.
Skarga [...] Sp. z o.o. w [...] na to postanowienie została przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 stycznia 2013 r. sygn. akt VII SA/Wa 2198/12 oddalona.
W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków postanowieniem z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] odmówił wydania zaświadczenia stwierdzającego, że budynek położony przy [...] w [...] jest utrzymywany i konserwowany zgodnie z przepisami ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Organ wyjaśnił, iż w swoich rejestrach i ewidencjach nie posiada żadnych danych pozwalających na stwierdzenie w jakim stanie technicznym jest ten obiekt i jak jest utrzymywany przez wnioskodawcę.
Na postanowienie to zażalenie wniosła [...] Sp. z o.o., kwestionując ustalenia poczynione przez organ pierwszej instancji i zarzucając, iż organ wydał postanowienie w innym przedmiocie, niż wnioskowano, a także naruszył art. 7 i 10 § 1 kpa oraz nie zawarł pouczenia o przysługujących środkach zaskarżenia, czym naruszył także art. 124 kpa.
3. W uzasadnieniu postanowienia Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego stwierdził, że nieruchomość położona w [...] przy ul. [...] została wpisana do rejestru zabytków decyzją z dnia [...] kwietnia 1985 r. nr [...].
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych zwalnia się od podatku nieruchomości będące gruntami i budynkami wpisanymi indywidualnie do rejestru zabytków, pod warunkiem ich utrzymania i konserwacji zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, z wyjątkiem części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. [...] Sp. z o.o. interesu prawnego w wydaniu żądanego zaświadczenia dopatruje się w okoliczności toczącego się postępowania w sprawie podatku od nieruchomości, dla którego kwestia należytego zabezpieczenia i utrzymania tego zabytku ma kluczowe znaczenie.