Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Ostrowska (spr.), , Sędzia WSA Mirosława Kowalska, Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, Protokolant Piotr Bibrowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 października 2008 r. sprawy ze skargi E. i C. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2005 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
Wyrokiem z dnia 18 stycznia 2006 r., sygn. akt VII SA/Wa 1125/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę E. i C.K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2005 r., Nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Starosty Powiatowego w [...] z dnia [...] kwietnia 2005 r., Nr [...], zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą B. i T.Z. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego z częścią usługowo-handlową na działce nr ew. [...] w O. przy ul. [...], róg ulicy [...].
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę organ orzekający miał obowiązek sprawdzić, czy zostały spełnione wymogi określone w art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego, a także warunki zawarte w art. 32 ust. 4 Prawa budowlanego, zaś w razie spełnienia tych wymogów i warunków nie mógł odmówić wydania decyzji. Inwestor złożył wniosek o wydanie pozwolenia na budowę w dniu 30 kwietnia 2005 r. i z tą datą nastąpiło wszczęcie postępowania administracyjnego (art. 61 § 3 k.p.a.). Przedłożył oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (z dnia 14 maja 2002 r., zmienioną w zakresie ilości miejsc parkingowych decyzją z dnia 2 kwietnia 2003 r.). Wobec istnienia ostatecznego rozstrzygnięcia o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na podstawie obowiązującego w tym czasie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, określającego ilość miejsc parkingowych, dokonywanie przez organ wydający pozwolenie na budowę samodzielnych ustaleń w tej kwestii, odbiegających od decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, stanowiłoby oczywiste naruszenie prawa (art. 47 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym i art. 55 w związku z art. 64 obowiązującej od dnia 11 lipca 2003 r. ustawy z dnia 23 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - Dz. U. Nr 80, poz. 717). W ocenie Sądu, późniejsza zmiana planu zagospodarowania przestrzennego (po wszczęciu postępowania administracyjnego w przedmiocie pozwolenia na budowę) nie ma żadnego wpływu na ważność decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ani też na decyzję o pozwoleniu na budowę. Uwzględnienie przez organ budowlany zmian wprowadzonych przez nowy plan spowodowałoby, że decyzja o pozwoleniu na budowę byłaby sprzeczna z "bezwzględnie wiążącą organ decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, czyli byłaby wadliwa, wydana z naruszeniem prawa i sprzeczność tak wydanej decyzji nie dałaby się pogodzić z porządkiem prawnym".
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł C.K. reprezentowany przez adwokata W.W.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 26 czerwca 2008r., sygn. akt II OSK 722/07, uchylił zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2006 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.