Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie odmowy umorzenia w całości lub w części kary pieniężnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jadwiga Smołucha, Sędziowie sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły (spr.), sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, Protokolant ref. staż. Kamil Mazański, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] marca 2018 r. znak [...] w przedmiocie odmowy umorzenia w całości lub w części kary pieniężnej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji

Inne orzeczenia o symbolu:
6205 Nadzór sanitarny
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona zdrowia
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny
Uzasadnienie strona 1/5

Przedmiotem skargi wniesionej przez E. K.("skarżąca") jest decyzja Głównego Inspektora Sanitarnego ("GIS") z [...] marca 2018 r. znak: [...], dotycząca umorzenia w całości lub w części kary pieniężnej, wydana w następującym stanie sprawy:

Decyzją z [...] lipca 2017 r., nr [...], Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w W. ("PWIS") na podstawie art. 103 ust. 1 pkt 4, ust. 2 pkt 2 i art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2017 r., poz. 149), wymierzył skarżącej karę pieniężną w kwocie 2.500,00 zł za prowadzenie działalności w zakresie produkcji wyrobów garmażeryjnych bez złożenia wniosku o zatwierdzenie tego zakładu i wpis do rejestru zakładów prowadzonego przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w P.

Pismem z 18 października 2017 r. skarżąca wystąpiła do PWIS o umorzenie w całości lub w części wynikającej z ww. decyzji kary pieniężnej w wysokości 2.500,00 zł. Wniosek ten umotywowała trudną sytuacją życiową, finansową i zdrowotną.

W związku z ww. pismem skarżącej, PWIS pismem z 27 października 2017 r. wezwał skarżącą do przedstawienia dowodów "jednoznacznie i rzetelnie potwierdzających trudną sytuację strony". W odpowiedzi, w dniu 15 listopada 2017 r. skarżąca skierowała do organu dokumentację obejmującą m.in. zeznania podatkowe za 2016 r. i tytuły wykonawcze.

Dalej, decyzją z [...] stycznia 2018 r., znak [...], PWIS, na podstawie art. 67a § 1 i art. 67b § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201), w zw. z art. 104 ust. 3 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, odmówił skarżącej umorzenia w całości lub w części kary pieniężnej nałożonej decyzją z [...] lipca 2017 r., nr [...], w wysokości 2.500,00 zł. W dość obszernym uzasadnieniu tego orzeczenia organ przywołał stan faktyczny i prawny stanowiący o nałożeniu na skarżącą kary w ww. wysokości. Dodał także, że decyzją z [...] września 2017 r. GIS utrzymał w mocy decyzję z [...] lipca 2017 r. nakładającą karę. Podał przy tym okoliczności, które uwzględnił w tej sprawie organ odwoławczy. Odnosząc się do wniosku skarżącej o zastosowanie ulgi w postaci umorzenia orzeczonej kary, PWIS wskazał, że na podstawie przedłożonych dokumentów można stwierdzić, że skarżąca uzyskała dochód w wysokości 2.759,00 zł. Przytoczył przy tym przepis art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym w przypadku uzasadnionym ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym organ podatkowy, na wniosek podatnika, może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe. Podał następnie, że o przesłance umorzenia można mówić w wypadku zajścia zdarzeń losowych powodujących znaczne osłabienie zdolności płatniczych podatnika (długotrwała choroba podatnika lub członka rodziny, wypadek powodujący inwalidztwo, pożar czy inne klęski żywiołowe). I dalej stwierdził, że z otrzymanych dokumentów nie wynika, aby wystąpiły takie okoliczności. W konsekwencji PWIS uznał, że brak jest w sprawie przesłanek, o których mowa w art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej "uzasadniających umorzenie decyzji czy też zmniejszenie wysokości kary". Organ dodał, że wymierzając karę dokonał jej miarkowania i rozważył wszystkie okoliczności, w tym przesłanki zawarte w art. 104 ust. 2 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6205 Nadzór sanitarny
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona zdrowia
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny