Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Machlejd (spr.), , Sędzia WSA Mirosława Kowalska, Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska - Rzepecka, Protokolant spec. Sylwia Kruszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi J. M. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty legalizacyjnej skargę oddala
[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2013 r. Nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267, dalej: k.p.a.), po rozpatrzeniu zażalenia J. M. - utrzymał w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] lutego 2013 r., Nr [...], w przedmiocie ustalenia dla J. M. opłaty legalizacyjnej w wysokości 225 000 złotych z tytułu samowolnej realizacji zbiornika wodnego (stawu) na działce nr ew. [...] położonej w miejscowości [...], gmina [...].
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ omówił stan faktyczny sprawy i wskazał, że postanowieniem z dnia [...] września 2011 r. Nr [...], działając w oparciu o art. 48 ust. 2 i 3 pkt 1 i 2 ustawy Prawo budowlane, organ I instancji nałożył na J. M. obowiązek przedstawienia w terminie do dnia 31 stycznia 2012 r. określonej w ww. przepisie dokumentacji w sprawie dotyczącej samowolnej realizacji zbiornika wodnego (stawu) na działce nr ew. [...] położonej w miejscowości [...], gmina [...]. W związku z wykonaniem tego obowiązku organ powiatowy postanowieniem z dnia [...] lutego 2013 r. ustalił opłatę legalizacyjną.
Rozpatrujący zażalenie organ odwoławczy wskazał, że organ powiatowy dokonał prawidłowej analizy stanu faktycznego i prawnego sprawy. Wobec faktu, że omawiany zbiornik wodny, stosownie do przepisów ustawy Prawo budowlane, nie został zwolniony z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, należało wszcząć procedurę legalizacyjną, którą organ prawidłowo zastosował w oparciu o art. 48 Prawa budowlanego.
Z kolei mając na uwadze treść art. 49 Prawa budowlanego, organ wskazał, że nie budzi wątpliwości ani zastosowanie przepisów dotyczących opłaty legalizacyjnej, ani sposób jej wyliczenia, a zatem także jej wysokość.
Ustosunkowując się do zażalenia odnośnie daty wykonania robót związanych z realizacją zbiornika organ wskazał, że jak sam skarżący zauważył roboty te zakończone zostały w 2000 r. zatem całkowicie zasadnym jest stanowisko organu o braku możliwości zastosowania w niniejszej sprawie art. 49 ust. 1 ustawy Prawo budowlane w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją z 2003 r.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2013 r. złożył J. M. wnosząc o jego uchylenie oraz zasądzenie kosztów postępowania.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił:
-brak należytego rozpoznania i odniesienia się do istoty zarzutów zawartych w zażaleniu,
-niezasadne utrzymanie w mocy postanowienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] lutego 2013 r., przez co w postępowaniu przed organami nadzoru budowlanego doszło do następujących uchybień: