Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mariola Kowalska, Sędziowie sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska, asesor WSA Karolina Kisielewicz (spr.), Protokolant st. ref. Hubert Dobrowolski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2018 r. sprawy ze skargi [...] Spółka Jawna [...] z siedzibą w [...] na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2017 r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; II. zasądza od Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz [...] Spółka Jawna [...] z siedzibą w [...] kwotę 697 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez [...] sp. jawna [...] z siedzibą w [...] decyzją z [...] marca 2017 r. (znak: [...]) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy decyzję własną decyzję z [...] stycznia 2017 r. (znak: [...], [...]) odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] listopada 2011 r. (znak: [...]) wydaną w postępowaniu naprawczym.
Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z [...] listopada 2011 r. utrzymał w mocy decyzję PINB w [...] - Powiat [...] z [...] grudnia 2010 r. (nr [...]) którą organ I instancji na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., nr 243, poz. 1623 ze zm.), nakazał Spółce - inwestorowi robót budowlanych, doprowadzenie wykonanych robót budowalnych do stanu poprzedniego.
Organ odwoławczy wyjaśnił, że dokonana przez Spółkę samowolna przebudowa dwóch pomieszczeń magazynowych na spopielarnie zwłok w budynku przy [...] w [...], nie może być zalegalizowana z uwagi na § 8 ust. 1 pkt 6 uchwały Rady Miasta [...] z [...] listopada 2010 r., [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru [...] (Dz. Urz. Woj. [...] nr [...], poz. [...]), zgodnie z którym na obszarze planu UP1 (tereny zabudowy usługowej - usługi publiczne), gdzie znajduje się sporny obiekt budowlany, dopuszcza się lokalizację obiektów i urządzeń związanych z działalnością pogrzebową i pokrewną z wyjątkiem lokalizacji spopielani.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 20 kwietnia 2012 r. II SA/Kr 93/12 oddalił skargę [...] sp. jawna [...] z siedzibą w [...] na tę decyzję, a Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 14 lutego 2014 r., II OSK 2224/12 oddalił skargę kasacyjną Spółki od tego wyroku.
W piśmie z 3 czerwca 2015 r. skarżąca zwróciła się do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z wnioskiem o stwierdzenie nieważności tej ostatecznej decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.
W uzasadnieniu Spółka podniosła, że WSA w Krakowie wyrokiem z 28 czerwca 2013 r., II SA/Kr 351/11 stwierdził nieważność uchwały Rady Miasta [...] z [...] listopada 2010 r. (nr [...]) w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[...]". Sąd II instancji wyrokiem z 7 maja 2015 r. II OSK 2304/13 oddalił skargę kasacyjną Gminy Miejskiej [...] od tego wyroku. W tych okolicznościach faktycznych i prawnych (wyeliminowanie m.p.z.p. z obrotu prawnego z mocą wsteczną) należy przyjąć, że decyzja w sprawie zmiany sposobu użytkowania obiektu budowalnego została wydana bez podstawy prawnej.
Spółka powołała się na wyrok NSA z 25 maja 2012 r., II OSK 400/11 i podniosła, że zgodnie z tym wyrokiem stwierdzenie nieważności m.p.z.p. który obowiązywał w chwili wydania decyzji o pozwoleniu na budowę stanowi podstawę do przyjęcia, że pozwolenie budowlane zostało wydane bez podstawy prawnej.