Sprawa ze skargi K. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w sprawie z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. stwierdza, że Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, 2. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. zasądza od Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na rzecz K. kwotę 597 (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Linkowski Sędziowie Sędzia WSA Dorota Dziedzic - Chojnacka Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś - Rosińska (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 grudnia 2019 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi K. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w sprawie z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. stwierdza, że Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, 2. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. zasądza od Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na rzecz K. kwotę 597 (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/8

Pismem z dnia 5 czerwca 2019r. K. wniosła do WSA w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania wszczętego na wniosek O. S.A. (dawniej T. S.A.) oraz I. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaniem decyzji Prezesa UKE z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w sprawie zatwierdzenia "[...]" .

I. wniosła o stwierdzenie przewlekłego prowadzenia postępowania; stwierdzenie, że stan przewlekłości, o którym mowa w pkt 1, miał miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano, że postępowanie zostało wszczęte w dniu

[...] grudnia 2012 r. i zostało finalnie rozstrzygnięte decyzją z dnia [...] maja 2019 r. Strona podkreśliła, że podjęcie przez organ administracji rozstrzygnięcia kończącego sprawę nie czyni bezprzedmiotową ani bezzasadną skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania. Uwzględnienie skargi polega wówczas na rozstrzygnięciu o tym, czy przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce oraz czy miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Wniesienie skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania po wydaniu rozstrzygnięcia, którego domagał się skarżący nie zwalnia wojewódzkiego sądu administracyjnego z obowiązku jej rozpoznania w zakresie, o którym stanowi art. 149 § 1 pkt 3, § 1a i § 2 p.p.s.a.

W świetle powyższego strona skarżąca uznała, że wydanie decyzji przed datą skargi nie stoi na przeszkodzie do dokonania przez Sąd oceny, czy Prezes UKE dopuścił się przewlekłości i czy miała ona charakter rażącego naruszenia prawa.

Strona skarżąca podkreśliła, że przez długi czas jedynymi czynnościami w sprawie były kolejne zawiadomienia o przedłużeniu terminu załatwienia sprawy z uwagi na skomplikowany charakter sprawy. Zdaniem I. działanie Prezesa UKE w sposób niebudzący wątpliwości narusza postanowienia art. 12 kpa - nakazującego organom działać w sprawie wnikliwie i szybko. Organ wyznaczając na podstawie art. 36 kpa nowy termin załatwienia sprawy jest związany przepisem art. 12 i 35 kpa, a zatem jest obowiązany do ustalenia możliwie najkrótszego terminu załatwienia sprawy.

Jednocześnie w ocenie I. przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miało charakter rażący. Izba dokonała szerokiej wykładni pojęcia rażącego naruszenia prawa, stwierdzając że kwestia kwalifikacji przewlekłości Prezesa UKE jako działania z rażącym naruszeniem prawa do jednej z przedstawionych wyżej wykładni pojęcia rażącego naruszenia prawa pozostaje oczywiście sprawą uznaniową. Niemniej jednak zdaniem strony skarżącej przewlekłość Prezesa UKE kwalifikuje się jako dokonana z rażącym naruszeniem prawa przy uwzględnieniu każdego z omówionych podejść.

Strona 1/8