Według Sądu, zakres tego postępowania wyznacza bowiem zakres wniosku przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji, o którym mowa w art. 9l ust. 3.
Nie ulega wątpliwości, że jedynym podmiotem uprawnionym do weryfikacji informacji zawartych we wniosku jest Prezes URE, który przed wydaniem świadectwa ma nie tylko prawo, ale i obowiązek sprawdzenia prawdziwości danych zawartych we wniosku. Dokonuje tego w ramach postępowania wyjaśniającego, które właśnie w przypadku wydawania świadectw pochodzenia z kongeneracji, nie mających wszak charakteru „typowego” zaświadczenia, może (i powinno) mieć szerszy zakres, oparty jednak na podstawie przepisów K.p.a. dotyczących postępowania dowodowego. Jest to szczególna cecha tego postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Sędzia WSA Dorota Wdowiak Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lipca 2013 r. sprawy ze skargi K. S.A. z siedzibą w D. na bezczynność oraz przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w przedmiocie wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji 1. stwierdza przewlekłe prowadzenie postępowania, które miało miejsce bez rażącego naruszenia prawa; 2. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania organu do wydania aktu; 3. zasądza od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na rzecz skarżącej K. S.A. z siedzibą w D. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
K S.A. (zmiana formy prawnej spółki K Sp. z o.o.) ul. (...),[...], (dalej: strona, skarżąca) wniosła [...] marca 2013 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - za pośrednictwem Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: URE) - na bezczynność Prezesa URE w przedmiocie wydania świadectwa pochodzenia z kogeneracji dla K S.A. (o którym mowa w artykule 9l ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne) oraz na przewlekłe prowadzenie postępowania w przedmiocie wydania tego świadectwa.
W związku z powyższym skarżąca zarzuciła również naruszenie przez Prezesa URE art. 9l ust. 3 Prawa energetycznego oraz art. 12 § 1 i art. 35 § 5 i art. 36 § 1 K.p.a. w zw. z art. 9l ust. 3 Prawa energetycznego, poprzez niezgodne z prawem zaniechanie rozpoznania wniosku o wydanie świadectwa w terminie wskazanym w art. 9l ust. 3 Prawa energetycznego, w szczególności poprzez zaniechanie wydania w tym terminie świadectwa zgodnie z wnioskiem oraz przewlekłe prowadzenie postępowania w przedmiocie wydania świadectwa zgodnie z wnioskiem, w tym poprzez nieuzasadnione przedłużanie terminu zakończenia tego postępowania.
W związku z tym skarżąca na podstawie art. 149 p.p.s.a. wniosła o:
(1) zobowiązanie Prezesa URE do wydania aktu w przedmiocie wydania świadectwa zgodnie z wnioskiem, tj. wydania świadectwa zgodnie z wnioskiem albo postanowienia o odmowie wydania świadectwa zgodnie z wnioskiem, w terminie 14 dni od uprawomocnienia się wyroku w niniejszej sprawie oraz
(2) stwierdzenie, że bezczynność Prezesa URE oraz przewlekłe prowadzenie przez Prezesa URE postępowania w przedmiocie wniosku miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
Ponadto na podstawie art. 200 w zw. z artykułem 205 § 2 p.p.s.a. skarżąca wniosła o zasądzenie od Prezesa URE na rzecz skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
Uzasadnienie skargi zostało podzielone na trzy części, w których kolejno przedstawiono stan faktyczny sprawy i dotychczasowe postępowanie, a następnie naruszenie prawa oraz spełnienie formalnoprawnych przesłanek wniesienia skargi na bezczynność Prezesa URE i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezesa URE.
Niniejsza skarga na bezczynność Prezesa URE związana jest z systemem wsparcia wytwarzania energii elektrycznej w kogeneracji, tj. równoczesnego wytwarzania energii elektrycznej i ciepła w trakcie tego samego procesu technologicznego oraz wsparcia wytwarzania energii elektrycznej w jednostkach wytwórczych opalanych paliwami gazowymi. Wspieranie powyższych sposobów wytwarzania energii elektrycznej wynika z dążenia do bardziej efektywnego wykorzystywania energii zawartej w paliwie służącym do produkcji energii (wsparcie kogeneracji) oraz wspierania technologii w mniejszym stopniu oddziaływających na środowisko (wsparcie wytwarzania energii z gazu - w porównaniu do wytwarzania energii z węgla).
Powyższy system wsparcia oparty jest na przyznawaniu wytwórcom świadectw pochodzenia energii z określonych źródeł (potocznie zwanych "certyfikatami"). Świadectwa pochodzenia stanowią potwierdzenie wytworzenia energii elektrycznej w oznaczonym okresie czasu w źródłach wytwórczych spełniających odpowiednie warunki wskazane w przepisach szczegółowych Prawa Energetycznego oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 26 lipca 2011 r., stanowiącego akt wykonawczy do przepisów Prawa energetycznego dotyczących wydawania świadectw (rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 26 lipca 2011 r. w sprawie sposobu obliczania danych podanych we wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji oraz szczegółowego zakresu obowiązku uzyskania i przedstawienia do umorzenia tych świadectw, uiszczania opłaty zastępczej i obowiązku potwierdzania danych dotyczących ilości energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji - Dz.U. 2011 Nr 176, poz. 1052).